Ντεμπούτο album για την Sub Pop του emo τρίο από τη Νέα Υόρκη.
Το review προδιαγραφόταν λαμπρό: ο τίτλος του (αν τα θυμάμαι, λέει…), ο τόπος καταγωγής (Μπρούκλιν, ΝΥC) και η δισκογραφική αποτελούσαν την πρώτη bona fide υπόσχεση της ανωτερότητας του εν λόγω δίσκου έναντι όλων των emo συγχρόνων του.
Παρακάμπτοντας τους όποιους αρνητικούς συνειρμούς προκαλεί αυτό το άκρως πια ραδιοφωνικό και φοιτητικό μουσικό κίνημα, το τρίο ξεδιπλώνει τις ρετρό αναφορές του με μια virtuosite εμπειρότερη αντίστοιχων σχημάτων σήμερα, αλλά δυστυχώς κατώτερη των προσδοκιών μας. Οι μελωδίες αδυνατούν να σου καρφωθούν στο νου και τελικά το Remember the Night Parties αφήνει μια αμυδρή αίσθηση αδιαφορίας.
Ίσως τα καλύτερα να μην έχουν έρθει ακόμη. Οι δικοί μας ομοηχείς Victory Collapse, πάντως, είναι σαφώς ανώτεροι.
