Ξεχασμένο ηλεκτρονικό glam δεύτερης κατηγορίας από τα 70s κανείς;
Ο μοναδικός λόγος που διασώζεται από την αιώνια αφάνεια αυτός ο δίσκος του 1978 είναι επειδή ο αναλογικός του ήχος είναι ο ίδιος μ’ εκείνον που χρησιμοποιούν σήμερα ονόματα όπως οι Goldfrapp και Richard X για να γράφουν επιτυχίες.
Ειδάλλως, κανείς δεν θα ενδιαφερόταν για τη novelty αξία ενός album που μια χαρά θα μπορούσε να δίνει τα κομμάτια του για τηλεοπτικά σήματα εκπομπών της ασπρόμαυρης τηλεόρασης.
Με έντονα glam στοιχεία αλλά ήχο που ακούγεται σήμερα αστείος, ο Richard Newson νόμιζε ότι έγραφε ιστορία στα τέλη των 70s μιμούμενος το κιτς του Popcorn των Hot Butter. Ναι, οπωσδήποτε…
