Μετά από παρενθέσεις, θαυμαστικά κι άλλα αποτυχημένα σύμβολα, να κι ένα συγκρότημα που χρησιμοποιεί τον αστερίσκο...
Προς μεγάλη μου έκπληξη δηλώνω ότι έχουμε να κάνουμε με ένα πολύ ωραίο δισκάκι εδώ και απ’ ότι φαίνεται οι απόγονοι του Conor Oberst (Bright Eyes) έχουν αρχίσει να εμφανίζονται σιγά σιγά. Όπως ακριβώς θα συμβεί και με τους Arcade Fire ή τους Interpol (σίγουρα κι οι δύο είναι μέσα στις επιρροές της εν λόγω μπάντας) και τα υπόλοιπα μεγάλα γκρουπ των ‘00s. Ιδού λοιπόν ένας ενδιαφέρον καινούργιος Oberst.
Οι Eagle*Seagull γράφουν ωραία (σχεδόν πιασάρικα) τραγούδια και τα ντύνουν άλλοτε με country “ρούχα” (“Hello, Never”), άλλοτε με κολληματικά πιάνα α λα Modest Mouse (“Your Beauty Is A Knife I Turn On My Throat”), φτιάχνουν μερικές μακρόσυρτες μπαλάντες (“Ballet or Art”) που θα έκαναν τον Bowie των 70s να καμαρώνει, ενώ τελείως ρομαντικά χωρίζουν με ένα μικρό ιντερλούδιο τον δίσκο σε δύο ίδιας διάρκειας μέρη.
Σαν βινύλιο ένα πράγμα. Σαν να αξίζουν τουλάχιστον κάποιες ακροάσεις.
