Εικόνα ή ήχος; Η συνεργασία των Plaid με τον visual Jaroc καταλήγει σε μια άνευρη μουσικά προσπάθεια που αφήνει την εικόνα νικητή της αναμέτρησης.
Δεδομένου ότι οι διάφορες μορφές τέχνης φλέρταραν πάντα ασύστολα μεταξύ τους, η σταδιακά όλο και πιο έντονη σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ ηλεκτρονικής μουσικής και visual arts δεν θα έπρεπε να μας εκπλήσσει. Ο προαιώνιος άγραφος κανόνας υποδηλώνει ότι σε κάθε σχέση πρέπει να κάνεις τις απαραίτητες υποχωρήσεις, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση οι Plaid υπερέβαλλαν όσον αφορά στην υποχωρητικότητα τους.
Στο dvd-cd set που δημιούργησαν με τον visual artist Bob Jaroc, η ζυγαριά κλείνει υπέρ του Jaroc και οι υπαίτιοι για αυτό δεν είναι παρά οι ίδιοι οι Plaid. Ένα σχήμα που έχει βγάλει album τα οποία καθόρισαν την εξέλιξη της ηλεκτρονικής μουσικής, το Greedy Baby περιορίζεται στο να ντύσει με υπερβολικά βατά ψηφιακά ιντερλούδια τα visuals του Jaroc, προσφέροντας μας ένα μέτριο για τα δικά του δεδομένα album, το οποίο αδυνατεί να σταθεί ανεξάρτητο από την εικόνα.
Ο ήχος των Plaid παραμένει ο ίδιος με τις καθαρές, κρυστάλλινες νότες οι οποίες όμως αυτή τη φορά φαντάζουν αναποφάσιστες και χωρίς αυτοπεποίθηση. Μόνο για δυο κομμάτια, το E.M.R και το Super Positions, το γνωστό ντουέτο της Warp θυμίζει τον παλιό εαυτό του, στον οποίο ευχόμαστε και πιστεύουμε ότι θα ξαναγυρίσει. Ούτως η άλλως, η καλή μουσική δεν χρειάζεται εικόνες για να υπάρξει, γιατί απλούστατα τις δημιουργεί η ίδια.
