Υπεύθυνοι για ένα από τα πιο περίεργα σύνθετα δομημένα post punk/ ελαφρώς emo διαμάντια του 2003 (The Ugly Organ), με τα ακανόνιστα αιχμηρά riffs να συμπλέουν, με τη scary-movie αίσθηση του cello, και το concept να επιτρέπει διαρκείς στιλιστικές βόλτες, οι Cursive αυτή τη φορά άλλαξαν ελαφρώς τη συνταγή: το κιθαριστικό emo/ indie rock τους στερήθηκε της παρουσίας του cello, αντικαθιστώντας το με ένα κοφτερό, θορυβώδες και φαινομενικά ακατέργαστο horn section (τρομπέτες, τρομπόνια και σαξόφωνα) που κάνει το μίγμα ακόμα πιο κοφτερό και γοητευτικά κακόφωνο σε σχέση με την ορχηστρική υφή του προηγούμενου και την αντίθεση θορυβώδους–καλογυαλισμένου.
Ένα από τα πιο περιπετειώδη και γεμάτα μελωδίες album του είδους, που ίσως να μη φτάνει τον προκάτοχό του, αλλά στέκεται με θάρρος δίπλα του.
