Για το πόσο σημαντική είναι αυτή τη μπάντα τα λέγαμε και πριν δύο χρόνια στην κριτική του προηγούμενου album για το sonik. Η πορεία της άρχισε όταν η καρδιά του τραγουδιστή και ιθύνοντος νου της, Kevin Barnes, ράγισε (πολύ αλλού;) στο Μόντρεαλ και ταξίδεψε μέχρι την Αθήνα της Γεωργίας για να πνίξει τον πόνο του σχηματίζοντας τη μπάντα. Ως μέρος της κολλεκτίβας της Elephant 6 (μαζί με τους Elf Power, τους Neutral Milk Hotel κ.α.), η μπάντα των Of Montreal δεν ήταν πολύ μακριά από το ψυχεδελικό indie pop/rock ήχο που πρέσβευε, με τη διαφορά όμως ότι η μουσική τους είναι συνεχώς εξελισσόμενη, τόσο που πλέον να μην αναγνωρίζουν ούτε και οι ίδιοι τις ρίζες τους.
Η λατρεία τους για την pop παραμένει, μόνο που πλέον είναι αρκούντως ηλεκτρονική, στο βάθος της glam, στην ψυχή της σκοτεινή και στην απόδοσή της φωτεινή. Αν εξαιρέσει κανείς το 12λεπτο Krautrock-ίζον έπος “The Past Is a Grotesque Animal” (σαφέστατα ένα από τα κορυφαία κομμάτια της χρονιάς -thanx Τσάβαλε!), όπου εκεί πραγματικά νιώθεις όσο ασφυκτικά και άβολα μπορεί να σε κάνει να νιώσεις ένα τραγούδι, τα υπόλοιπα κομμάτια ρίχνουν την κατάθλιψη, την απομόνωση, την αποξένωση, πίσω από ένα πέπλο electro indie pop και disco-ψυχεδέλειας γεμάτης ενέργεια.
Σ' αυτό βοηθάει και η ερμηνεία του Kevin Barnes που δεν κρύβει το θαυμασμό της για τον David Bowie -ακόμα και οι κυνικές εκφάνσεις της δένουν τέλεια με τα synth ριφάκια, τα προγραμματισμένα drums, την αίσθηση του περίεργου κάθε ποπ μελωδίας.
Αν ήθελαν οκτώ δίσκους για να παραδώσουν το δικό τους αριστούργημα στο αρχείο της μουσικής ιστορίας, καλώς τους περιμέναμε...
