Εξαμελές συγκρότημα της indie-rock aπο το Νότιγχαμ – με το μουσικό του στίγμα να εντοπίζεται κάπου ανάμεσα στο τρίγωνο Six by Seven / Animals That Swim / Inspiral Carpets – στο δεύτερο άλπουμ του, ένα μέρος του οποίου ηχογραφήθηκε με τον σκοτσέζο παραγωγό Tony Doogan (Belle & Sebastian, Delgados, Mogwai).
Οι Seachange είναι ένα γκρουπ που τραγουδά για πληγωμένες καρδιές – για ερωτικά γράμματα που επιστράφηκαν και ρίχθηκαν στη φωτιά, για γράμματα που ποτέ δεν ταχυδρομήθηκαν, για αναμνήσεις και αδικοχαμένες επιθυμίες, για αναπάντητες ερωτήσεις που κουδουνίζουν στα αυτιά, όπως πικρόγλυκα βουίζουν και οι κιθάρες τους ξεχύνοντας μελωδικούς χείμαρρους πληγωμένης ερωτικής μελαγχολίας, οι οποίοι στη συνέχεια εκρήγνυνται σε πυροτεχνήματα-κορυφώσεις feedback χαρμολύπης. Ένα πρόσωπο που το εκπροσωπεί η φωτεινή έκρηξη του ηχητικά καταρρακτώδους “Annie, Tacoma”, η γεμάτη πόνο It’s grim up North διάθεση του “Battleground”, μα πάνω απ’όλα το σαν-σε-κίνηση δραματικό “No Backwards Glances”.
Δίπλα όμως σε αυτό το πρόσωπο συνυπάρχει και ένα άλλο ακόμη, μελωδικότερο και πιο βαθιά μελαγχολικό, το οποίο εκφράζεται μέσα από τη στοιχειωμένη μελωδική γραμμή του “Anti-story”, τη garage-pop του “Shooting Arrows” και με την α λα REM λυπητερή φολκ του “Midsummer Fires”.
