Απόλυτο hit για φέτος είναι το "I Was A Lover": κατακλυσμικός post-punk ρυθμός με ένα ξεσηκωτικό wall of sound από shoe-gazed κιθάρες -θα πρέπει να παίζεται σε κάθε indie club της πόλης.
Εντούτοις, το υπόλοιπο album δεν είναι παρά μία φυσική εξέλιξη του "Desperate Youth". Θα ενθουσιάσει τους ίδιους, θα απογοητεύσει όσους συμπαρασύρθηκαν από το hype, χωρίς να διαβάσουν ανάμεσα στις γραμμές. Δεν είναι "εύκολη" μπάντα οι TV On The Radio, ταυτόχρονα όμως είναι και μοναδική. Δε γνωρίζουμε άλλη σημερινή μπάντα που επιτυγχάνει τόσο στο συγκερασμό punk, soul, gospel και ηλεκτρονικής μουσικής, μια μπάντα που σαφώς προορίζεται για τους fan του κιθαριστικού, indie, φαζαριστού ήχου, αλλά με ψυχεδελικές/soul/funk/doo-wop αναφορές. Αν οι Outkast ρέπουν προς το avant garde, τότε οι TV On The Radio ώρες ώρες πλησιάζουν προς τη μεριά τους, αλλά από τη δική τους βάση, με μια αδάμαστη ορμητικότητα σε στιγμές, με τις απαραίτητες dark πινελιές στην τομή οργανικού και μηχανικού, συναισθηματικού και απόμακρου, διαστρεβλωμένου.
Να πούμε ότι η παραγωγή (με το ζήλο αιρετικού αλλά παθιασμένου 'μαέστρου') πλέον είναι καλύτερη από ποτέ και ότι υπάρχει σαφώς η προσοχή στη λεπτομέρεια, με πιο ομαλή ένταξη όλων των διαφορετικών στοιχείων στο κράμα τους, αλλά παράλληλα ακούγονται πλέον περισσότερο ως μπάντα.
Δεν μας κάνει εντύπωση και η παρουσία του νο.1 fan τους, κυρίου David Bowie στο "Province", το δικό τους κακόφωνο "Heroes", όπως ίσως θα το πείραζαν με τη βοήθεια των Interpol... Αναζητήστε το και δώστε του τον απαραίτητο χρόνο...
