Στρατολογώντας τον Butch Walker για την παραγωγή (Pink, Avril κ.τ.λ.), ο Pete Yorn «πέτυχε διάνα»: δεν έχει ουδεμία πλέον σχέση με τον τραγουδοποιό που μας συστήθηκε πέντε χρόνια πριν, ούτε βγάζει πλέον το συναίσθημα που τον τοποθετούσε στις νέες μεγάλες ελπίδες.
Εδώ μιλάμε για ένα “solid record”, όπως θα λέγανε και οι αγγλόφωνοι μουσικοκριτικοί, δηλαδή ευθύ, radio-friendly rock, με τα hook του, με τα ενδιαφέροντα riffs του, με ελάχιστες country πινελιές, με τα όλα του δηλαδή για να μπει στην κατηγορία Adult Contemporary πλέον.
Η ύπαρξη δύο-τριών καλών εν δυνάμει hits (“Undercover”, "For Us" και η ήδη γνωστή διασκευή στο “Splendid Isolation” του Warren Zevon) δεν βελτιώνει την εικόνα ενός συμπαθητικού άλμπουμ χωρίς χρώμα και προσωπικότητα -άλμπουμ που είτε το έχεις ακούσει, είτε όχι, είναι το ένα και το αυτό.
