O Rainer Ptacek ήταν ένας Αμερικανός τραγουδοποιός, τσέχικης καταγωγής, ο οποίος πέθανε το 1997, αφήνοντας πίσω του έξι albums. Όπως όλοι ξέρουμε καλά, τέτοια γεγονότα δημιουργούν έναν έστω και μικρό θρύλο γύρω από τον χαμένο κάθε φορά καλλιτέχνη, που στη συγκεκριμένη περίπτωση εκφράστηκε με το «ένας από τους πιο ταλαντούχους τραγουδοποιούς της γενιάς του που βασίστηκε στα blues» και με τη συμμετοχή καλλιτεχνών της εμβέλειας της PJ Harvey, του Robert Plant και της Emmylou Harris σε ένα tribute album, λίγο προτού ο Rainer χάσει τη μάχη ενάντια στον καρκίνο. Με κάθε όμως σεβασμό στη μνήμη του νεκρού, η ακρόαση των καλύτερων επιλογών της καριέρας του, οι οποίες περιέχονται σε ετούτη την περιεκτική και αντιπροσωπευτική από άποψη υλικού συλλογή, δεν δικαιολόγησαν παρά ελάχιστα την παραπάνω φήμη.
Ο Rainer, ίσως και επειδή καταγόταν από την Arizona, είχε έναν έντονο «νότιο» αέρα στη γραφή του, η οποία δεν ήταν όσο blues τη θέλει η φήμη, όσο μάλλον ένα σταυροδρόμι μεταξύ των country μελωδικών μανιέρων, του αργόσυρτου πνεύματος των blues και της πιο ροκ αισθητικής του Tom Petty. Δυστυχώς όμως, κατά την άποψή μου τουλάχιστον, ο Rainer δεν διέθετε τα εφόδια για να κινηθεί στο πεδίο που διάλεξε με σοβαρές καλλιτεχνικές αξιώσεις. Η τραγουδοποιία του είναι αναντίρρητα φιλότιμη και δεν σε προσβάλλει, είναι όμως φτωχή σε ιδέες, ανιαρή, χωρίς ξεχωριστό στίγμα. Πιο αναλυτικά, οι μελωδικοί ορίζοντες του Rainer αποδεικνύονται λιγοστοί, ενώ τα γενικότερα εκφραστικά του μέσα τόσο περιορισμένα, ώστε να καταλήγεις να νιώθεις πως ακούς το ίδιο βασικά τραγούδι ξανά και ξανά - στο μεγαλύτερο τουλάχιστον τμήμα της εν λόγω συλλογής.
Τα πιο ενδιαφέροντα σημεία εντοπίζονται κατά τη γνώμη μου στη γλυκιά, εξομολογητική (και μέχρι πρότινος ακυκλοφόρητη) μπαλάντα “Miss The Mississippi”, που νοσταλγεί ρομαντικά την απλότητα της επαρχιακής ζωής (η οποία δεν είναι βέβαια άσχετη με το γεγονός πως εκεί στην επαρχία ζει και κάποιο ξεχωριστό πρόσωπο), στην πηγαία ζωντανή εκτέλεση του “One Man’s Crusade”, καθώς και σε κανα-δυο ακόμα συμπαθείς στιγμές (“The Farm”, “Junkpile”). Όλα αυτά μπορεί να σώζουν κάποια προσχήματα, δεν αλλάζουν όμως δραματικά τη γενικότερη εικόνα πλήξης που σκιαγραφήθηκε παραπάνω. Και, πώς να το κάνουμε, όταν έχεις να κάνεις με best of, αυτό δεν είναι και ιδιαίτερα τιμητικό…
