Καμία πληροφορία δεν υπάρχει επάνω στο κουτί του cd για το συγκρότημα και βαριέμαι να μπαίνω στο internet να ψάχνω, οπότε να πω μόνο ότι το συγκρότημα παρά το όνομά του δεν είναι και το πιο καταθλιπτικό πράγμα που θα έχετε ακούσει στη ζωή σας, μα ασφαλώς την έχουν τη θλιμμένη πετριά τους. Τώρα το “Bernadette” που ανοίγει αυτό το διάρκειας 28 περίπου λεπτών cd τους δεν είναι το θρυλικό κομμάτι των Four Tops αλλά ένα κομμάτι που στην καρδιά του κρύβει ένα πιάνο που με τον ήχο του σου σκίζει την καρδιά και σε υποβάλει με το επικό συναίσθημα που γεννούν οι επικές του συγχορδίες.
Θα μπορούσε να είναι ένα κομμάτι των Elbow με λιγότερο άμεσο μα διόλου ευτελέστερο συγκινησιακό χαρακτήρα. Τα ίδια επάνω κάτω ισχύουν και για τα υπόλοιπα πέντε κομμάτια, με το “A Blase Memory” να καταφέρνει όσα περιγράψαμε παραπάνω και μάλιστα χωρίς να διαθέτει φωνητικά και το “Our Work Is Done” να μοιάζει με ambient σπουδή που συνδυάζει τον Harold Budd με τον Eric Satie σε σύγχρονο ηχητικό περιβάλλον. Άλλα ονόματα που μας έρχονται στο νου ακούγοντάς τους είναι αυτά των Breathless και Pale Saints. Πράγμα που σημαίνει αυτόματα ότι θα πρέπει να είναι καλοί. Που είναι, και περιμένουμε μεγάλης διάρκειας δουλειά τους.
