Πολύς λόγος έχει γίνει τα τελευταία χρόνια για την Anticon, την εταιρία-κολεκτίβα που τάραξε τα νερά του αμερικάνικου hip hop και προξένησε αρκετές αντιπαραθέσεις. Ο λόγος ήταν ότι πολλοί δεν ήταν προετοιμασμένοι για να δεχτούν ένα καινοτόμο hip hop ιδίωμα, με αρκετές rock και electronica προσμίξεις, δύσκολους στίχους και λευκούς rappers. Άλλοι το θεώρησαν επαναστατικό και πρωτότυπο, άλλοι πολύ επιτηδευμένο και αρκετά "ψαγμένο" για μουσική του δρόμου. Στην πραγματικότητα το μόνο που ενδιέφερε τα μέλη της Anticon ήταν μια διαρκής μουσικής αναζήτηση και αυτό φαίνεται ξεκάθαρα στην περίπτωση του Brendon Whitney ή Alias.
Ο κύριος αυτός ενώ ξεκίνησε γράφοντας στίχους και διαλέγοντας samples για τον Sole, στην πορεία άρχισε να απομακρύνεται από το καθαρόαιμο hip hop και να παράγει ηλεκτρονική μουσική με οργανικές προσμίξεις. Έτσι προέκυψε ο δίσκος Muted το 2003, ο οποίος τράβηξε το ενδιαφέρον και του μικρότερου αδερφού του, του Ehren, που επίσης είναι μουσικός και ασχολείται κυρίως με το σαξόφωνο και κατά δεύτερο λόγο με άλλα πνευστά όπως φλάουτο και κλαρινέτο.
Οπότε η συνεργασία ήταν αναπόφευκτη και η κυκλοφορία ενός δίσκου σαν το Lillian μονόδρομος. Όπως φαντάζεστε ο Alias αναλαμβάνει το drum programming, τα samples και κάποιες κιθάρες ενώ ο αδερφός του τα πνευστά και τα οργανικά μέρη. Το αποτέλεσμα είναι αρκετά καλό και πρωτότυπο, παρότι κινείται σε έναν υπερκορεσμένο χώρο, αυτόν της ατμοσφαιρικής μουσικής με χαλαρά beats και οργανικές προσθήκες. Είναι προσεγμένος και δουλεμένος στο έπακρο, τόσο στα beats και τα samples όσο στα οργανικά σόλο τα οποία μπορεί να αντλούν jazz, ethnic και κλασικές επιρροές αλλά δε θυμίζουν τίποτα αυτούσιο.
Χωρίς εξάρσεις και άκρατους πειραματισμούς, τα δυο αδέρφια δημιουργούν έναν δίσκο χαμηλών τόνων αλλά εξαιρετικής λεπτομέρειας. Δε σε εντυπωσιάζει στο πρώτο άκουσμα αλλά σε κερδίζει αργά και ανεπαίσθητα.
