…Και το νέο εξαγώγιμο προϊόν της σκηνής του Μοντρεάλ έρχεται να συμπληρώσει το κενό που ΔΕΝ υπήρχε ανάμεσα στους Xaxakes, τους Scissor Sisters, τους Tiger Lilies και τους Atari Teenage Riot…
Με artwork που παραπέμπει στο βίντεο του “Paranoid Android”, τριμελή σύνθεση [δύο άντρες, μία γυναίκα, απροσδιορίστου σεξουαλικού προσανατολισμού και οι τρεις], ένα πειραματικό ντεμπούτο στο ενεργητικό τους και επιτυχημένες συναυλίες στην Αμερική, οι LGL ακούγονται σε μερικά τραγούδια ως μία γιαπωνέζικη karaoke εκδοχή των Suicide ή τη μικρή αδερφή της Miss Kittin με μίνιμαλ ενορχηστρώσεις. Ναι, τόσο συναρπαστικοί…
Είναι ανατρεπτικοί επειδή το αποφάσισαν, είναι αντιεμπορικοί επειδή δεν μπορούν να γράψουν τραγούδια της προκοπής, είναι avant garde γιατί δεν έχουν τίποτα καλύτερο να κάνουν, είναι βαρετοί όσο κάθε γκρουπ από ψωνισμένους ατάλαντους αρτίστες και σας είναι απαραίτητοι όσο ένας ακόμα επιθετικός στη Ρεάλ Μαδρίτης… Στα μετόπισθεν, όμως, μπάζουν προκλητικά…
