Να λοιπόν και η ανθολογία μίας μπάντας που έγινε γνωστή στον πολύ κόσμο με ένα τραγούδι που αποδείχτηκε ένα από τα μεγαλύτερα Hits της προηγούμενης δεκαετίας (όπου κι αν πήγαινες δεν υπήρχε περίπτωση να μην το ακούσεις) και που στη συνέχεια αποδείχτηκε πως κάθε άλλο παρά γεννημένοι για one hit wonders ήταν. Ο λόγος φυσικά για τους No Doubt και το Don’t Speak αντίστοιχα.
Η αλήθεια είναι ότι περίμενα να ακούσω με αρκετή περιέργεια το ολοκληρωμένο άλμπουμ τότε, πίσω στα 1995, με τίτλο Tragic Kingdom, το οποίο περιείχε το Don’t Speak. Βλέπετε, παρόλη την κατακραυγή της τότε παρέας, εκείνο το τραγούδι ακόμα και σήμερα το ακούω με περίσσεια συναισθήματα συγκίνησης. Βέβαια, οι «αφ’ υψηλού» δόσεις ειρωνίας για το μελοδραματικό του ύφους έχουν αυξηθεί συγκριτικά με την πάροδο των χρόνων και την ωριμότητα (;) των μουσικών γούστων, αλλά και πάλι δεν καταφέρνω να μην παρασυρθώ με το ρεφραίν. Αυτά τα ολίγα για το συγκεκριμένο κομμάτι και τη σχέση του με τον γράφοντα το παρόν review, για να μην με πάρουν οι ντροπές...
Κατά τα άλλα, η συλλογή αυτή μας παρουσιάζει τα καλύτερα τραγούδια που έγραψαν ποτέ (περιμένουμε να δούμε και τι θα γίνει με την υπόθεση της προσωπικής καριέρας της τραγουδίστριάς τους και κατά πόσο θα επηρεάσει τελικά αυτή την βιωσιμότητά τους σαν συγκρότημα) οι No Doubt, μία μπάντα γεννημένη να παράγει hit-singles και μάλλον… αδιάφορα άλμπουμς.
Ανακατεύοντας ska και new wave στοιχεία με μπόλικες διάσπαρτες πινελιές από την ποπ ανθολογία των τελευταίων 40 χρόνων κατάφεραν να πετύχουν να γίνουν γνωστοί –εν πρώτοις- και –κατα δεύτεροις- ιδιαίτερα αγαπητοί σε ένα ευρύ και μεγάλο ακροατήριο. Και ξέρετε, ένα τέτοιο ακροατήριο που πάντα θα έχει ανάγκη από «ήρωες», είτε αυτοί είναι καλλιτέχνες, δημόσιες προσωπικότητες, αθλητές ή οτιδήποτε άλλο, οι οποίοι θα έχουν στη δημόσια εικόνα τους μία νότα ροκ αισθητικής και πιθανώς και καταβολές. Όμως, μία εικόνα που να μην ξεφεύγει από τα όρια και τους κανόνες του Mainstream και αποδειχθεί δύσκολος στο να μπορεί να γίνει αντιληπτός από την μάζα. Αυτό περίπου επεδίωξαν και πέτυχαν οι No Doubt με τη μουσική τους. Ακόμα και το τελευταίο τους ηχογράφημα, η διασκευή στο It’s My Life των Talk Talk αυτό θέλει να πετύχει και από όσο φαίνεται το κατάφερε πλήρως. Α, για να μην με περάσετε και εντελώς κυνικό, είναι και μία αρκετά αξιοπρεπής διασκευή κατά τα άλλα.
Τι άλλο βρίσκουμε εδώ; Αν δεν το καταλάβατε, το ξαναλέμε: τα καλύτερα τραγούδια που έχουν γράψει οι No Doubt. Τραγούδια όπως το Trapped In A Box, ένα ska κομψοτέχνημα που προέρχεται από την προ Tragic Kingdom εποχή τους και φανερώνει μία φρεσκάδα και μελωδική ευελιξία, που πολύ σπάνια συναντήσαμε στις μετέπειτα δουλειές τους.
Επίσης, το Hella Good, ένα τραγούδι που θα μπορούσε να αποτελεί μέρος του ρεπερτορίου της Kylie Minogue, σε ολίγον τι πιο rock-steady ρυθμούς. Ένα τραγούδι που άνετα θα μπορούσαν να το έχουν γράψει οι Cardigans των τελευταίων χρόνων, με την πολύ βατή ροή της μελωδίας και την ευαίσθητη ερμηνεία της Gwen. Άλλωστε, η παραγωγή ανήκει στους μάστορες The Neptunes, κάτι που λέει πολλά..
Όλα καλά μέχρι εδώ με τα παραπάνω τραγούδια... Όμως, βλέποντας το σύνολο δεν αξίζουν τα λεφτά τους όλες οι συμμετοχές του καταλόγου τους σε αυτή τη συλλογή, κάτι μας κάνει να θεωρούμε πως είτε μια συλλογή με διαφορετικό concept (π.χ best of) με λιγότερα τραγούδια, τα πραγματικά αξιόλογά τους δηλαδή, θα ήταν μία σούπερ αγορά...
