Ύστερα από τρεις δεκαετίες ζωής, το Decadence αποφάσισε να δοκιμάσει την τύχη του στη δισκογραφία. Λάθος, ας το πάρουμε από την αρχή: "Ύστερα από τρεις δεκαετίες ζωής, το Decadence, αφού έπαιξε με όλα (θέατρο, σινεμά, εκθέσεις, κουρεία, οπωροπωλεία κλπ.) αποφάσισε να δοκιμάσει την τύχη του στη δισκογραφία". Το δελτίο Τύπου συνεχίζει: "Είναι ένα δώρο από τον μπαμπά στην κόρη του και αντίστροφα", λέει ο Νίκος Λακόπουλος (μάνατζερ του κλαμπ στο Λόφο του Στρέφη), "αν σκεφτείτε πως στο Decadence πήγαινε κάποτε ο μπαμπάς και τώρα πάει ο γιος του!". Και τελειώνει με την προτροπή: "Πάρε αυτό το CD! Μιλάει για σένα".
Για να πω την μαύρη μου αλήθεια, δεν προσπάθησα και ιδιαίτερα για να δω κατά πόσο μιλά για μένα. Εύχομαι ο resident του μαγαζιού και 'δηλωμένος' παλιός του φαν, Σπύρος Τρούσας, ο οποίος ανέλαβε την επιλογή των κομματιών, να μην διακατέχεται από το ίδιο άγχος, προκαλούμενο και από τις ρήσεις/προτροπές του Morrissey κατά τη διάρκεια του "London". Αν κρίνω από τις επιλογές του καλώς κάνει και δεν καταλαμβάνεται από το ίδιο στρες με εκείνο του κυρίου Λακόπουλου, γι' αυτό και οι επιλογές απλώς συγκεντρώνουν μερικά ατάκτως ερριμένα -αλλά αρκούντως πάρτυ- χιτς από τις δύο τελευταίες δεκαετίες: Μερικά που δεν ξεχνούμε, όπως το intrumental "Cecilia Ann", με τη γοητευτική surf κιθάρα του, από το μεσαίο εκ της θεϊκής τριάδας των album των Pixies ("Doolittle", "Bossanova", "Trompe Le Monde"), και μερικά που πραγματικά δυσκολευόμαστε να ακούσουμε πλέον, όπως το 'The Hindu Times' των Oasis, από τον πέμπτο και ξεχασμένο για πάντα δίσκο τους.
David Bowie, Archive, Τhe Mock Turtles, Kula Shaker, Muse, Idlewild, Moby, Walkabouts, Turin Brakes (κι όχι Turrin Brakes όπως γράφεται και ξαναγράφεται εντός της συσκευασίας, αλλά και στο δελτίο) και οι δικοί μας Big Sleep συνιστούν μερικές από τις επιλογές που στο σύνολό τους δεν αφήνουν κάποια συγκεκριμένη γεύση. Κλασικά πλέον χιτ που έχουμε χιλιοακούσει, όπως το "She Gives Me Love" των Godfathers, το "Do You Love Me" του Nick Cave ή το "You Stole the Sun from My Heart" των Manics, και πιο πρόσφατα, όπως το "Miss Lucifer" των Primal Scream, 2,5 λεπτά electro-punk φαντασίας από το περσινό "Evil Heat", ή το νέο απομεινάρι της εποχής του "Alright" των Supergrass, "Grace", ανακατεύονται με πιο "σπάνια", όπως το "Pearly" των Radiohead που θα μπορούσε άνετα να βρίσκεται στο The Bends, αλλά καλώς ή κακώς βρίσκεται στο "Airbag/How Am I Driving?".
Kατάλληλη, μάλλον, για αρχάριους...
ΥΓ. Να σημειώσουμε ότι σήμερα, 16/10, γίνεται η παρουσίαση της συλλογής στο club. Όσοι πιστοί...
