Παρά το γεγονός ότι ο παραπάνω δίσκος μας έρχεται από τη Μ. Βρετανία, το ισπανικό όνομα του σχήματος (Arbol όπως δέντρο) δεν είναι καθόλου άσχετο, μιας και ο μουσικός που κρύβεται πίσω του κατάγεται από εκεί αλλά μένει στο Λονδίνο.
Πρόκειται για τον Miguel Marin, ο οποίος έχει χρηματίσει κάμποσα χρόνια μέλος των πραγματικά αξιόλογων Piano Magic, που πρόσφατα έκαναν κι ένα δισκογραφικό πέρασμα απ' την καταξιωμένη καλλιτεχνικά 4AD. Μετά λοιπόν από διαφωνίες δημιουργικής κατεύθυνσης, ο Marin γύρισε στο σπίτι του, για να ασχοληθεί διεξοδικότερα μ' εκείνο που τον γεμίζει καλύτερα, με την παραγωγή δηλαδή ζεστών, χειροποίητων κομματιών ηλεκτρονικού χαρακτήρα, με άμεση αναφορά σε αληθινά ανθρώπινα συναισθήματα.
Χωρίς να καταφεύγει σε ακρότητες και προσεγγίζοντας τα κυκλώματα των μηχανημάτων του με την καρδιά του περισσότερο παρά με το μυαλό, ο Miguel Marin ηχογράφησε υλικό που αποτελεί τροφή για ονειροπόληση. Με τη συνοδεία γυναικείων φωνητικών κάποτε, προσεγγίζει την φόρμα του τραγουδιού ορισμένες μονάχα φορές μα κατά βάση προτιμάει να την αποφεύγει, χωρίς όμως να ενοχλεί αυτό τον ακροατή, απλά οι στιγμές αυτές αποτελούν ένα ανέλπιστο bonus.
Στο υπόλοιπο μέρος, κλείνεις τα μάτια απερίσπαστα και μένεις για λίγο με τον εαυτό σου, κάτι που πολύ πιθανόν να έχεις καιρό να κάνεις (κι ας σου έχει διαφύγει τελικά ότι κάτι τέτοιο όντως συμβαίνει). Θυμίζοντας την προσιτή πλευρά της Γερμανικής electronica και της σχολής της Warp (τους Boards Of Canada για παράδειγμα), οι Arbol δεν επιφέρουν την τομή που πιθανόν να χρειάζεται η σύγχρονη ηλεκτρονική σκηνή αλλά κάνουν ότι έκαναν οι Belle & Sebastian για την ποπ, καθαρογράφουν κάποιους απ' τους κανόνες της με γοητευτικό και απόλυτα επικοινωνήσιμο τρόπο.
