O Αιδεσιμότατος David Eugene Edwards, είχε αφήσει να διαρρεύσει, ίσως και κάτω από μία προσωπική του εμμονή, ότι είχε έρθει το τέλος για τους 16 Horsepower, λόγω των έντονων θρησκευτικών και ιδεολογικών διαφορών που είχαν αναπτυχθεί μεταξύ αυτού του φανατικού Χριστιανού της Αποκάλυψης και των υπολοίπων μελών του group. Ως Woven Hand, o Edwards ηχογραφούσε το πρώτο του solo album, το οποίο θα αποτελούνταν από τα νέα του τραγούδια, αυτά που δεν βρήκαν και ιδιαίτερη υποστήριξη από τους, για χρόνια, συνεργάτες του.
Μπορεί τελικά οι 16 Horsepower, να μην ανήκουν στο παρελθόν, αλλά αντίθετα να περιμένουμε μέσα στους επόμενους μήνες την νέα τους δισκογραφική δουλειά για την Glitterhouse, όμως ο Edwards πραγματικά προχώρησε στην ηχογράφηση και κυκλοφορία του Woven Hand.
Μέσω λοιπόν του Wovenhand βγαίνει η βασανισμένη ψυχή του γότθου τροβαδούρου των Αππαλάχιων, με τις εμμονές, βγαλμένες από την Κόλαση του Δάντη και την Αποκάλυψη του Ιωάννη, όσο και από την άγρια και σκληρή ομορφιά των Αμερικάνικων ερήμων και των παρακμιακών δρόμων των μεγαλουπόλεων, όλα κάτω από το βλέμμα ενός επιβλητικού και τρομακτικού ιεραπόστολου.
Ο στίχος “Trouble and Suffering in a Lovely Rhythm” μέσα από το “Last Fist” που κλείνει και το Woven Fold, θα μπορούσε να αποτελεί και την περίληψη του προσωπικού έργου του Edwards, o οποίος αν και δεν μπορεί να ξεφύγει πολύ από τις δουλειές του με τους 16 Horsepower, καταφέρνει να δημιουργήσει κάτι ξεχωριστό, μία ατμόσφαιρα ιδιαίτερα σκοτεινή και εντυπωσιακή, βασισμένος σε μεγαλό βαθμό στην δεξιοτεχνία του στο banjo, στην κιθάρα, στο πιάνο και στο ακορντεόν.
O τρόπος με τον οποίο βγάζει τον κρυμένο διάβολο μέσα από το “Ain’t No Sunshine” του Bill Withers, τον αναδεικνεύει καιτέλος τον πολεμάει ως ο απόλυτος μουσικός εξορκιστής, είναι χαρακτηριστικός της δύναμης που πηγάζει μέσα από την καλλιτεχνική και πνευματική ευστροφία του Edwards.
