Είναι παρατηρημένο πως όταν πέσει στο τραπέζι το όνομα των Keep Shelly In Athens, όσοι έχουν ασχοληθεί διχάζονται συνήθως σε δύο στρατόπεδα. Το πρώτο είναι εκείνο που τους στηρίζει, υπενθυμίζοντας πως πρόκειται για ένα από τα ελάχιστα ελληνικά σχήματα τα οποία καταφέρνουν αυτή τη στιγμή να κάνουν τη διεθνή καριέρα που αρκετοί άλλοι επικαλούνται. Και το δεύτερο διαμορφώνεται από όσους υποστηρίζουν ότι η μουσική τους δεν είναι δα και για τέτοιον ντόρο –με τη λέξη «χίπστερ» να εμφανίζεται αργά ή γρήγορα ως υποστηρικτική του συλλογισμού τους.
Αυτή είναι, βλέπετε, η μοίρα όποιου «δικού μας» καταφέρνει να τραβήξει την προσοχή έξω από τον εγχώριο μικρόκοσμο. Κι ας αποτελεί γεγονός ότι οι Keep Shelly In Athens δεν ανακαλύπτουν τον τροχό με τις συνθέσεις τους –πράγμα που πιστοποιεί και το παρόν, πρώτο πλήρες, άλμπουμ τους. Γιατί άραγε κρίνεται αναγκαίο κάτι τέτοιο, τη στιγμή που τόσες και τόσες αλλοδαπές μπάντες γνωρίζουν πολύ μεγαλύτερη επιτυχία παίζοντας αισθητά πιο ανέμπνευστα ή αναμασημένα πράγματα; Αν μη τι άλλο, η μέχρι τώρα πορεία της Sarah P και του RΠЯ πιστοποιεί την ικανότητά τους για ενδιαφέροντα αποτελέσματα, ακόμα κι αν δεν ήταν όλες της οι στιγμές άξιες προσοχής.
Οι επιρροές στις οποίες βασίζεται το At Home είναι λίγο-πολύ γνωστές: ατμοσφαιρική electronica, δανεισμός στοιχείων από το chillwave και το trip hop/downtempo, το πνεύμα του shoegaze, οι Cocteau Twins καθώς και μια αγάπη για οτιδήποτε από τις προηγούμενες δεκαετίες περιείχε moody πλήκτρα. Όλα τα παραπάνω συνθέτουν ένα μίγμα που ναι μεν έχει βρει το κοινό του σε ανθρώπους αρεσκόμενους σε ευκολοχώνευτες μελωδίες (τύπου Thievery Corporation), προσεγγίζει όμως κι εκείνον τον ακροατή που θέλει τη μουσική του λίγο πιο σκοτεινή.
Το “Time Exists Only To Betray Us” πραγματοποιεί καλό ξεκίνημα, συνοψίζοντας χοντρικά τον ήχο του ντουέτο. Το “Oostende” και λίγο αργότερα το “DIY” δεν διαθέτουν κάτι το ξεχωριστό (κι ας έχει παίξει αρκετά το δεύτερο στα κανάλια του YouTube), αλλά τα “Recollection”, “Flyway” και “Higher” φροντίζουν να επενδύσουν στην προαναφερθείσα «σκοτεινιά», καθώς και στη γλυκόπικρη νοσταλγία που αποτελεί σήμα κατατεθέν των Keep Shelly In Athens. Το “Madmen Love” αλλάζει το κέντρο βάρους της μουσικής, στοχεύοντας στα beats, δεν εξελίσσεται όμως ποτέ, μένοντας στάσιμο στις αρχικές του ιδέες• το “Room 14” ποντάρει στα κιθαριστικά εφέ και κερδίζει, σε συνδυασμό με τα ζεστά φωνητικά της Sarah P, ενώ οι παραμορφώσεις του “Knife” καθιστούν σαφές ότι αποτελεί απόπειρα πειραματισμού –κερδίζει πόντους τόλμης, αλλά τίποτα παραπάνω. Για το τέλος, το “Hover” βρίσκει το γκρουπ σε pedal to the metal διάθεση, το “Sails” ακούγεται λες και ξεπήδησε από το Heaven Or Las Vegas των Cocteau Twins, ενώ το “Back To Kresnas Street” ηχεί σαν ξεχασμένο session track των Slowdive.
Εν κατακλείδι, το At Home δείχνει ότι οι Keep Shelly In Athens παίζουν στα δάχτυλα το παιχνίδι της ατμόσφαιρας, διαθέτουν το «μυστήριο» που αναμφίβολα γοητεύει, όμως δεν καταφέρνουν να διατηρήσουν συνολικά το υψηλό επίπεδο στο οποίο φτάνουν οι μεμονωμένες καλύτερες στιγμές τους, ώστε να παραδώσουν ένα άλμπουμ χωρίς περιθώρια για αμφισβητήσεις. Μένουμε πάντως με μια δισκογραφική κατάθεση από την οποία δεν λείπει ο χαρακτήρας, πράγμα που ίσως τελικά να είναι και το σημαντικότερο στην όλη σχετική φιλολογία.
{youtube}Wd25YMcjUUA{/youtube}
