Φτάσαμε κιόλας στον τρίτο σταθμό της δισκογραφικής πορείας του Μύρωνα Στρατή, η οποία ξεκίνησε το 2007 με το άλμπουμ Ιστός. Δύο χρόνια μετά κυκλοφόρησε το Τώρα Είναι Αλλιώς που, όμως, δεν ήταν και τόσο... αλλιώτικο, και τώρα ο ολοκαίνουργιος Άλλος Κόσμος του ελάχιστα διαφέρει από τους... προηγούμενους –δεν έχει υπάρξει, κατά τη γνώμη μου, η παραμικρή εξέλιξη στην τραγουδοποιία του. Έχω μάλιστα την εντύπωση ότι το τρίτο αυτό άλμπουμ είναι το λιγότερο αξιόλογο της πορείας του.
Στο Άλλος Κόσμος περιέχονται 12 νέα τραγούδια συν μία ακουστική εκτέλεση του “Η Σκοτεινή Μου Πλευρά” που συμπεριλαμβανόταν στο Τώρα Είναι Αλλιώς. Όλα υπογράφονται από τον Στρατή, με δύο στιχουργικές συμμετοχές από τον Νίκο Μωραΐτη και μία από τη Μαίρη Συνατσάκη. Και μιας και ο λόγος για τους στίχους, κατά τη γνώμη μου παραμένουν η πιο τρανταχτή αδυναμία των τραγουδιών του Στρατή. Είναι τόσο κοινότοποι στο σύνολό τους, ώστε αδυνατούν να σταθούν σε οποιαδήποτε κριτική –μοιάζουν να γράφτηκαν απλά για να εξυπηρετήσουν την ύπαρξη των τραγουδιών και δεν περιέχουν στην ερωτική παραζάλη τους κανένα ψήγμα προσωπικότητας. Για του λόγου το αληθές, μερικά δείγματα: «Μη μου μιλάς για τα παλιά τα ξεχασμένα, απόψε είμαι για πολλά» ή «Κράτησες τα μυστικά σου μα δεν κράτησες εμένα. Νοιάστηκες για την καρδιά σου μα δε νοιάστηκες για μένα. Την αλήθεια σου ζήτησα, την αλήθεια».
Στον μουσικό τομέα τα πράγματα αλλάζουν κάπως, καθώς εκεί ο Μύρωνας Στρατής διαθέτει τα κύρια ατού του. Είναι άλλωστε ικανότατος μουσικός κι εδώ, πέρα από το να παίζει κιθάρες και μπάσο, να προγραμματίζει και να ερμηνεύει, υπογράφει ακόμα την ενορχήστρωση, την ηχοληψία και τη μίξη. Η άνεσή του να «ξερνάει» ευκολομνημόνευτα ριφ είναι αδιαμφισβήτητη και οι μελωδίες του διαθέτουν την ευκολία που θα τις κάνει να εντυπωθούν στη μνήμη. Δυστυχώς, όμως, η ποπ-ροκ-φανκ φόρμα τους έχει εξαντληθεί ήδη από τους δύο προηγούμενους δίσκους και μόνο η «πλύση εγκεφάλου» των απανωτών ακροάσεων μπορεί να σε κάνει να κολλήσεις με κάποιο από τα καινούργια τραγούδια. Απουσιάζουν, βλέπετε, από εδώ χιτ του βεληνεκούς ενός “Πάνω Απ’ Όλα” ή ενός “Τι Ζητάς”.
Φαντάζομαι βέβαια ότι το Άλλος Κόσμος του Μύρωνα Στρατή θα κάνει θραύση σε σφόδρα ερωτευμένους και στο πολύ νεανικό κοινό. Είναι προφανές ότι ο δημιουργός προτιμά να παίζει μπάλα στο γήπεδο του Μιχάλη Χατζηγιάννη και των λοιπών εφηβικών αστέρων, επιδιδόμενος στο αέναο κυνήγι του ραδιοφωνικού χιτ. Εγώ πάλι θα έχω πάντα την περιέργεια για το τι θα μπορούσε να πετύχει αν έβαζε λίγο υψηλότερους στόχους. Ελπίζω κάποια στιγμή, στο μέλλον, να μου λυθεί η απορία...
