To Months του Lunicon είναι μια instrumental μουσική δημιουργία η οποία σκιαγραφεί τη σχέση του δημιουργού της Γιάννη Οικονομίδη με τον χρόνο που περνά, τη μόνη σταθερά επαναλαμβανόμενη πράξη γύρω μας. Όλοι άλλωστε, λιγότερο ή περισσότερο, παρατηρούμε –έστω και υποσυνείδητα– τον χρόνο που μας (ξε)περνά… Και όλοι λίγο-πολύ προσπαθούμε να θυμόμαστε τι συμβαίνει γύρω μας κάθε συγκεκριμένη περίοδο της ζωής μας. Ε λοιπόν το ίδιο νομίζω κάνει και ο Lunicon: βάζει σταθερά σημεία σε μια ευθύγραμμη σανίδα –τον χρόνο– με σκοπό να τα μελετήσει. Τα σταθερά αυτά σημεία είναι οι μήνες. Και παίζουν έναν σπουδαίο ρόλο. Είναι τα μικρά μουσικά ψιχουλάκια τα οποία αφήνει πίσω του, προκειμένου να βρει τον δρόμο του. Για τι πράγμα, όμως; Ενδεχομένως αυτός να το ξέρει καλύτερα. Ίσως όμως να το ξέρουμε κι εμείς, και να περιμένει να του το πούμε. Ή, αντιστρόφως, ίσως να το ξέρει εκείνος για μας, και να περιμένει να το ανακαλύψουμε μόνοι μας. Αν ανήκετε σε μία από τις παραπάνω κατηγορίες, τότε κρατήστε κι εσείς και ακούστε το Months. Θα σας φανεί πολύ χρήσιμο νομίζω. Είναι πολύ σημαντικό να μπορείς, όταν θες να εκφραστείς, να χρησιμοποιείς τα κατάλληλα λόγια. Αλλά είναι μεγαλύτερη μαγκιά –όταν θες να εκφραστείς, πάντα– να το πετυχαίνεις απόλυτα χωρίς να χρειαστεί καν να καταφύγεις στη βοήθεια των λέξεων. Και μπορεί να λένε πως μια εικόνα ίσον χίλιες λέξεις, όμως μια μουσική εικόνα είναι πολλές περισσότερες. Και το Months του Lunicon βρίθει από μουσικές εικόνες, σχηματισμένες σε ένα (ευρύτερα) ηλεκτρονικό πλαίσιο. Εικόνες που ο καθένας από μας μπορεί να συνδέσει με βάση τις εμπειρίες του, τις απογοητεύσεις του ή τις χαρές του, ανάλογα με την εποχή του χρόνου που τις έζησε. Έτσι, στην αρχή παίρνουμε μια ανάσα Ιανουαρίου με το “January Breath”. Μια ανάσα αρκετά ρυθμική, αρκετά ζωογόνα, όπως ο ήλιος που βγαίνει μέσα στο κρύο του Γενάρη, με μελωδία αρκετά «πιασάρικη» –χωρίς αρνητική χροιά αυτό. Αν μάλιστα έφερε π.χ. την ταμπέλα της Klik Records δεν θα είχε πρόβλημα να γίνει ταχύτερα γνωστό. Λίγο πιο κάτω, το τοπίο του Φεβρουαρίου δείχνει αρκετά ασφυκτικό και σκοτεινό, ώστε να μας κάνει να ξεχνάμε τις προηγούμενες σκέψεις, ενώ το παιχνίδισμα του μήνα Μάρτη διόλου γδάρτη και παλουκοκάφτη δεν θυμίζει, χάρη στα υπέροχα φωνητικά. Ίσα-ίσα, παρουσιάζει μια υφή από μους σοκολάτα, σχεδόν βελούδινη, που τουλάχιστον εμένα με κερδίζει. Η…Πρωταπριλιά μπαίνει για πρώτη φορά χωρίς καμία διάθεση να μας πει ψέματα για την ειλικρινή της μελωδία, ενώ ο μουσικός Μάιος αποτελεί αυτό που μαρτυρά και ο τίτλος του (“May Gallop Away”) –το πέρασμα δηλαδή από την ανθοφορία στην ξηρασία του καλοκαιριού. Το καλοκαιρινό τρίο αποτελούν τα “The Vibes Of June”, “July Sailing Moons”, και “August Moon” (το βιολί ταιριάζει τέλεια στη μελωδία ή το ανάποδο άραγε;), με προφανή τη διάθεση ενός πιο ανεβαστικού συναισθήματος. Καμία αντίρρηση, τουλάχιστον ένα από τα τρία θα μπορούσε να σταθεί –καμουφλαρισμένο– ακόμη και σε beach bar ή κλαμπάκι της παραλίας. Το «χινόπωρο», που λέγανε και οι παλαιότεροι, φέρνει –όπως κάθε φορά– τη μελαγχολία του: την πικρία για τον θάνατο της φύσης, και τη μικρή ηλιαχτίδα ελπίδας, μέχρι να ξανασκάσει η άνοιξη. Το “September Enigmatic Love” είναι έτσι απόλυτα χαλαρωτικό, και δεν μπορώ να βρω ούτε έναν λόγο για τον οποίο δεν θα μπορούσε να ενταχθεί σε κάποιο σχετικό κινηματογραφικό soundtrack. Ο δε Οκτώβριος –χωρίς «Μ» παρακαλώ– προκύπτει κάπως μυστικιστικός, εκφράζοντας μια δεδομένη ανυπομονησία, και πάλι βέβαια ανάλογα με το πώς το εισπράττει ο καθένας. Τέλος, ο κύκλος κλείνει με Νοέμβρη και Δεκέμβρη –και καλή χρονιά κιόλας– με τους ρυθμούς να πέφτουν σιγά-σιγά, μέχρι να ξαναρχίσει το ατέρμονο παιχνίδι εναλλαγών. Νιώθω πως με το Months ο Lunicon μας δίνει ένα λευκό ταμπλό πάνω σε ένα αόρατο καβαλέτο, μας αφήνει τα χρώματα κρυφά στην παλέτα και μας αφήνει να φτιάξουμε ό,τι αισθανόμαστε. Να δούμε όποια εικόνα θέλουμε. Το θέμα είναι, πόσοι από μας ξέρουμε να ζωγραφίζουμε, και από όσους ξέρουμε, πόσοι δεν βαριόμαστε να το κάνουμε τόσο αέναα όσο το παιχνίδι του χρόνου…
