Εδώ και χρόνια έχουμε ξεχάσει ότι ο Stefan Schwerdtfeger είναι από τη Γερμανία και έχουμε μάθει να τον λογίζουμε ως δικό μας – δεν ζει άλλωστε κοντά δεκατρία συναπτά έτη πλέον στα μέρη μας, δημιουργώντας με βάση τη Θεσσαλονίκη κάτω από το όνομα Big Sleep; Το νέο πέμπτο του άλμπουμ White Room έχει ίσως τον πιο έντονα προσωπικό χαρακτήρα των ως τώρα δουλειών του Schwerdtfeger και δεν φέρει έτσι μάταια τη λέξη «acoustic» δίπλα στο Big Sleep: είναι λιτό, απογυμνωμένο, νυχτερινό, έχοντας μόνο μια κιθάρα και τη φωνή του Schwerdtfeger. Ένα πραγματικά ακουστικό άλμπουμ, γεμάτο με νέο υλικό από τον Γερμανό που κάποτε έκανε ακόμα και τα δυσκοίλια ελληνικά ραδιόφωνα να υποκλιθούν στο “Looking For A Girl With A Washing Machine”. Ομολογώ ότι προσέγγισα το White Room με επιφυλάξεις. Είναι πολύ δύσκολο στις μέρες μας να πείσεις με όπλο τη φωνή σου και μια κιθάρα, πόσο μάλλον όταν καταθέτεις έναν δίσκο με σχεδόν ωριαία διάρκεια και – όπως και να το κάνουμε – δεν έχεις ως τραγουδοποιός την κλάση ενός Bob Dylan, Leonard Cohen ή Neil Young. Αλλά ο Stefan Schwerdtfeger με εξέπληξε: με κέρδισε αβίαστα από την πρώτη κιόλας επαφή και μου κράτησε καλή συντροφιά για κάμποσες ακόμα ακροάσεις, δίχως ποτέ να σκεφτώ να πατήσω το skip. Όχι γιατί είναι όλα τα τραγούδια του σπουδαία – μερικά θα μπορούσαν ακόμα και να λείπουν, προκειμένου να επιτευχθεί ένα ακόμα πιο φιλόδοξο και σφιχτοδεμένο αποτέλεσμα. Αλλά γιατί έχει μαζέψει υλικό με ήρεμη, εσωτερική δύναμη και συχνά θαυμάσιους στίχους, το οποίο ερμηνεύει αφοπλιστικά, κεντρίζοντάς σε, συγκινώντας σε, υποχρεώνοντάς σε να «φύγεις» μαζί του στα τοπία και τις περιστάσεις που τόσο γλαφυρά σου περιγράφει. Δεν ξέρω και πολλούς οι οποίοι να μπορούν να πετύχουν τόσο εύκολα κάτι τόσο δύσκολο με τόσα λίγα μέσα στη διάθεσή τους. Θέλει αναμφίβολα ψυχή αυτή η διαδικασία – και από τον πομπό και βέβαια από τον δέκτη. Επιλέγοντας στάσεις στο σώμα του υλικού, θα αναφερθώ οπωσδήποτε στα “Anna, The Fishgirl”, “Stars”, “A Tree Or A Sky”, “Christmas Song”, “Cut Something Up” και στη διασκευή στο “Mafeking Blues” του Nikki Sudden. Σε αυτά εντόπισα τις δυνατότερες στιγμές του White Room, όπου η εσωτερική δύναμη της κιθάρας έγινε ένα με τα λόγια και με τα φωνητικά του Schwerdtfeger, ώστε να επιτύχει την ακουστική μέθεξη. Δεν θα αλλάξει βέβαια τα μουσικά δρώμενα το νέο άλμπουμ των Big Sleep, ούτε και θα φέρει τα πάνω-κάτω στα στάνταρ των τραγουδοποιών. Θα κάνει όμως, ίσως, τη ζωή σας λιγάκι πιο όμορφη...
