Οι Lovelab είναι μια electropop μπάντα απ’ τη Θεσσαλονίκη. Δημιουργήθηκαν το 2002, με τον καιρό δε προστέθηκαν περισσότεροι μουσικοί, με αποτέλεσμα σήμερα να αποτελούνται από επτά άτομα. Οι Lovelab είχαν ως τώρα κυκλοφορήσει μόνο δύο κομμάτια σε συλλογές και με το παρόν, ομώνυμο album πραγματοποιούν την πρώτη τους ολοκληρωμένη δουλειά, μέσα απ’ την ανεξάρτητη δισκογραφική Groovy Garden, από την ίδια πόλη. Ο ήχος τους είναι καθαρά ηλεκτρονικός, όμως χρησιμοποιούν και φυσικά όργανα - όπως σαξόφωνο, κιθάρα, μπάσο και τρομπέτα - ενώ ο στίχος τους είναι στα Αγγλικά. Δεν μπορώ να πω ότι η μουσική αυτή χαρακτηρίζεται καθαρά dance, αν και θα μπορούσε να συμπεριληφθεί σε κάποιο set με πιο chill out διαθέσεις. Τραγούδια όπως το “The Gift” ή το “Blue Moon” κινούνται σε πιο down-tempo ρυθμούς, που αφήνουν κάποια στοιχεία jazz, κυρίως λόγω του σαξόφωνου και της τρομπέτας. Ακόμη και σε κομμάτια τα οποία είναι σχετικά χορευτικά, όπως το “Alone”, τα φωνητικά είναι χαλαρά και ίσως ορισμένες φορές υποτονικά, χωρίς αυτό να είναι απαραίτητα κακό - νομίζω είναι άποψη. Πάντως θα βρείτε και πιο χορευτικά κομμάτια, όπως τα “Ladies” και “Break The Chains”. Ενδιαφέρουσα η προσέγγιση του “When The Music”, το οποίο συνοδεύεται από ένα πιο γρήγορο beat (όχι όλη την ώρα) σε στυλ drum ‘n’ bass. Το album ξεκινάει με το “Lead On”, ίσως το γνωστότερο κομμάτι τους, ως κορυφαίο όμως του δίσκου βρήκα το “Nothing”, ένα πιο groovy/dance κομμάτι, με πιο «τρεχάτα» φωνητικά και γεμίσματα από τα χάλκινα πνευστά. Γενικά, σε αυτό το album οι Lovelab έχουν φτιάξει ένα πολύ ωραίο, χαλαρό και ευάκουστο μουσικό φόντο, πάνω στο οποίο «χτίζουν» με φωνητικά και ήχους από φυσικά όργανα. To στυλ τους δεν μεταβάλλεται πολύ, με την έννοια του ότι ο δίσκος περιλαμβάνει κομμάτια στο ίδιο περίπου ύφος, χωρίς να περιέχει κάτι πρωτοπόρο ή καινοτόμο - πλην όμως δεμένο και ενδιαφέρον. Φαίνεται ένας πολύ δουλεμένος δίσκος, όμως τις περισσότερες φορές η τραγουδίστρια μοιάζει σαν να τραγουδάει ελληνικούς στίχους, λόγω προφοράς, κι αυτό «χτυπάει», κι ακόμη πιο πολύ επειδή οι μελωδικές γραμμές και η φωνή της είναι ενδιαφέρουσες. Αν αγνοήσει κανείς το συγκεκριμένο και είναι οπαδός της ηλεκτρονικής pop, πιστεύω θα μείνει ευχαριστημένος από αυτό το album. Γενικά πάντως πρόκειται για καλή δουλειά, σε έναν χώρο όπου σιγά-σιγά βλέπουμε αξιόλογα πράγματα και στη μικρή μας χώρα, με αγγλικό στίχο. Τον οποίο όμως πρέπει να προσέχουμε ιδιαίτερα, γιατί, καλώς ή κακώς, οι ήχοι της ελληνικής γλώσσας δεν βοηθάνε ιδιαίτερα...
