Το Drom, ο πρώτος δίσκος της Νικολέττας Αναστασίου, ξεκινάει από μια ενδιαφέρουσα κι αρκετά πρωτότυπη ιδέα: η Αναστασίου επέλεξε δέκα τσιγγάνικα τραγούδια, παραδοσιακά και σύγχρονα, κράτησε τις μουσικές τους και πρόσθεσε τους δικούς της στίχους στα ελληνικά, χωρίς αυτοί να είναι όμως ούτε μεταφράσεις, ούτε νοηματικές αποδόσεις των πρωτότυπων. Η Αναστασίου προτίμησε να αφήσει τη μουσική να την οδηγήσει, εμπνέοντάς της καινούργια θέματα και νοήματα για τα τραγούδια. Έχω την αίσθηση ότι το Drom δεν κομίζει κάποια ιδιαίτερη πρόταση για τη τσιγγάνικη μουσική εν γένει, αλλά εκφράζει μάλλον την - καθ' όλα νόμιμη φυσικά - επιθυμία της Αναστασίου να φέρει πιο κοντά της μια ξένη μουσική παράδοση που αγάπησε, ενσωματώνοντας σ' αυτή τη δική της γλώσσα. Το αποτέλεσμα νομίζω ότι σε μεγάλο βαθμό τη δικαιώνει. Τα τραγούδια είναι παιγμένα με δεξιοτεχνία απ' τους Μελωδούς, οι οποίοι συγκροτήθηκαν ακριβώς για την επιτέλεση αυτού του concept το 2005 παίζοντας ζωντανά το υλικό από τότε. Αλλά κι οι στίχοι - γραμμένοι με επαρκή σεβασμό στο μέτρο των αρχικών τραγουδιών - δένουν αρκετά καλά με τις μουσικές. Υφολογικά, βέβαια, επικρατεί κάπου-κάπου στους στίχους ένας προτρεπτικός ή διδακτικός τόνος (όπως π.χ. στα τραγούδια "Μέρες", "Ζήσε Τη Ζωή Σου Τώρα", "Η Φλόγα") που, τουλάχιστον σε μένα, μοιάζει κάπως απωθητικός, αλλά σε γενικές γραμμές το αποτέλεσμα στέκεται κι εδώ αξιοπρεπώς, ιδιαίτερα σε τραγούδια που αφηγούνται μια ολοκληρωμένη ιστορία όπως το "Μεσαιωνικό Παραμύθι" και η "Σταχτοπούτα". Η Αναστασίου επωμίζεται και το ερμηνευτικό βάρος του δίσκου αφού τραγουδάει σε όλα τα τραγούδια εκτός απ' τη "Σταχτοπούτα", όπου ακούγεται η φωνή του Κώστα Βαρβίτσα και διαδοχικά οι φωνές άλλων οκτώ τραγουδιστριών: της Νάνσυς Κουβαράκου, της Αναστασίας Δουλφής, της Ευαγγελίας Τσιάρα, της Lamia Bedioui, της Άννας Σοπιάδου, της Ηρώς Σάια, της Κοραλίας Αλυφραγκή και της Μαρίας Σπυροπούλου. Η φωνή της Αναστασίου, παρόλο που έχει έναν αρκετά οξύ τόνο ο οποίος σε κάποιους μπορεί να φανεί ενοχλητικός είναι καλή, αρκετά ξεχωριστή και κυρίως ταιριαστή για τα συγκεκριμένα τραγούδια. Το Drom αποτελεί χωρίς αμφιβολία μια δουλειά που εκφράζει πάνω απ' όλα την έντονη αγάπη και το πάθος μιας ελληνίδας μουσικού και του συγκροτήματος της για την τσιγγάνικη μουσική. Μια ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια η οποία φανερώνει και τη ζεστασιά του όλου εγχειρήματος είναι ότι το όνομα του συγκροτήματος δόθηκε προς τιμή του βραχύβιου μουσικού περιοδικού Μελωδία, ένα cd του οποίου ήταν η αφετηρία ενασχόλησης της Αναστασίου με τα τσιγγάνικα τραγούδια. Όλα αυτά σε συνδυασμό με το προσεγμένο ένθετο με τους στίχους, κάποιες βασικές πληροφορίες για τα πρωτότυπα τραγούδια και τα όμορφα κολάζ της Αναστασίου δημιουργούν μια αρκετά αξιόλογη κυκλοφορία που - χωρίς φυσικά να είναι η ενδεδειγμένη αρχή για κάποιον που θέλει να γνωρίσει τη συγκεκριμένη μουσική - προσεγγίζει το είδος με τον απαιτούμενο σεβασμό.
