Έχω μάθει να εμπιστεύομαι τη Low Impedance. Η εμπειρία με έχει πείσει πως η πατρινή εταιρεία ναι μεν επιλέγει να εκδίδει πειραματικά πράγματα, αλλά οι ιθύνοντές της γνωρίζουν καλά να διακρίνουν ποιο πείραμα είναι δημοσιεύσιμο και ποιο χαμένο στο δικό του μικροσύμπαν. Δεν είναι καθόλου απλή δουλειά αυτό, αν αναλογιστείτε ένα μεγάλο κομμάτι της electronica των 00s (μιας και μιλάμε για τον .Pridon), όπως και την κατάσταση σε άλλα μουσικά είδη όπου ανθεί ο πειραματισμός..Pridon τώρα (ναι, με τελεία μπροστά) είναι ένα project του Πέτρου Βουδούρη. Και Apnea Eina το δεύτερό του πλήρες album (υπάρχει και ένα EP, το New Steine) και το πρώτο σε ελληνικό έδαφος (είχε προηγηθεί το Health Food Scroll, στη βρετανική Vibrant Music το 2005). Όποιος είχε ακούσει το προαναφερόμενο EP θα μπορούσε να σχηματίσει μια ιδέα για το πώς θα ηχεί το Apnea Eina, όμως σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε να φανταστεί την περιπέτεια. Γιατί εδώ ο .Pridon προσπάθησε να δέσει διαφορετικά πράγματα σε ακόμα πιο μεγάλη κλίμακα, επιδεικνύοντας μια σχεδόν πλήρη αδιαφορία για σκηνές και ταμπέλες: Electro, techno, IDM και δόσεις από funk, όλα συνεισφέρουν στο τελικό αποτέλεσμα, δίχως κανένα τους να κυριαρχεί και με το στοιχείο της έκπληξης να καραδοκεί από αλλαγή σε αλλαγή. Εδώ κι εκεί το ταξίδι του Apnea Eina διασπάται από ορισμένες μέτριες συνθέσεις, όπου το ενδιαφέρον σου με δυσκολία κρατιέται (“Gin”, “Sunk”). Στην πλειονότητα όμως των περιπτώσεων, διατηρείται μια ατμόσφαιρα θαλπωρής και μια αμεσότητα, που όχι μόνο λείπει συνήθως από ανάλογες δουλειές, αλλά νομίζω πως διαθέτει και μπόλικο συναισθηματικό βάρος. Κατά σημεία θυμήθηκα έτσι γιατί αγάπησα κάποτε τη μουσική των Autechre και τον ήχο της Warp των 1990s: όχι απλώς γιατί ο ήχος και το τεχνικό μέρος της όλης υπόθεσης έφερνε προς τα εκεί, αλλά γιατί πίσω από τέτοιες πληκτικές λεπτομέρειες - που μόνο τους μουσικούς αφορούν - βρήκα να κρύβεται ένα ανάλογης αξίας ψυχικό απόθεμα. Κορυφαία για μένα στιγμή της δουλειάς, ως χρυσή τομή όλων των παραπάνω, στάθηκε το “Fumble”, ενώ από κοντά θα τοποθετούσα το πιο σκοτεινών διαθέσεων “Who Are You?” με τα μηχανικά, κομπιουτερίστικα φωνητικά, καθώς και τα παιχνιδίσματα του “Flask Bordon”. Συνολικά, μια πρόταση με ενδιαφέρον, από έναν ντόπιο ηλεκτρονικό δημιουργό για τον οποίο αρχίζουμε, πλέον, και ψηλώνουμε τον πήχη των προσδοκιών.
