Η σχέση του μπασίστα και συνθέτη Γιώργου Φακανά με την jazz ξεκινάει ήδη από τα τέλη του 1970 και κάνει στάση με τη συμμετοχή του στην ιστορική ηχογράφηση της Λιλιπούπολης με τον Μάνο Χατζιδάκι το 1980. Μέλος της ορχήστρας Eurojazz, δίνει συναυλίες σε όλη την Ευρώπη, για να φτάσουμε στην ίδρυση του πρώτου jazz fusion ελληνικού σχήματος Iskra και τελικά στο προσωπικό του τελευταίο group YFG. Όλα αυτά τα χρόνια συνθέτει μουσική για το θέατρο και τον κινηματογράφο δίχως ποτέ όμως να λησμονεί τη μεγάλη του αδυναμία, την jazz. Οι κυριότερες δισκογραφικές του δουλειές, με συνεργασίες που ποικίλουν από Μάνο Χατζιδάκη, Μίμη Πλέσσα, Ελένη Καραΐνδρου, Κυριάκο Σφέτσα, Θάνο Μικρούτσικο έως Γιάννη Μαρκόπουλο, είναι οι New Day, Parastasis, Amorosa, Dizzy-Miles, Aπόηχοι-Ανατολικά Της Νέας Γης, Echoes και η τελευταία, Domino.«Στο domino της πορείας μου, δηλαδή στο επακόλουθο της κάθε πράξης μου, προσπαθώ συνέχεια να είμαι σφιχτοδεμένος στον πάσαλο των αξιών μου...που θα με οδηγήσει στο ξέφωτο των προσδοκιών μου», αναφέρει ο ίδιος ο καλλιτέχνης, για να συμπληρώσουμε εμείς ότι το Domino αυτό βρήκε τον στόχο του. Πρόκειται για 8 συνθέσεις, οι οποίες αγγίζουν την ενεργειακή jazz πλευρά του Φακανά, που εμπλουτίζεται παράλληλα από γερές ατμοσφαιρικές fusion πινελιές και την πολύτιμη συνδρομή πολύ γνωστών μουσικών - όπως του drummer Dave Weckl, του κιθαρίστα Mike Stern, του σαξοφωνίστα Bob Franceschini, του Αυστραλού κιθαρίστα Brett Garsed και του δικού μας βιμπραφωνίστα Χρήστου Ραφαηλίδη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι τα κομμάτια “Hawk” και “Rootbaker”, τα οποία ακροβατούν με άνεση ανάμεσα στην jazz και τον ελεύθερο αυτοσχεδιασμό, επιδεικνύοντας την ερμηνευτική ευελιξία του δημιουργού τους. Το “Passion Groove” θυμίζει στιγμές του Pat Martino, ενώ με το “Osaka Express” ταξιδεύεις με τραίνο Ελλάδα-Βαλκάνια σε ιλλιγγιώδεις μελωδικούς ρυθμούς. Είναι, με λίγα λόγια, ένα αξιόλογο album, κάποιες στιγμές ολίγον φλύαρο, αλλά στο μεγαλύτερο μέρος του κρατάει ένα δυνατό jazzy groove αέρα που συναρπάζει. Το Domino ανήκει στην κατηγορία εκείνων των δουλειών που το κοινό καλείται να ανακαλύψει, για να διαπιστώσει ότι η καλή μουσική δεν σταματά να γεννιέται, αρκεί να την αναζητείς.
