Συστάσεις νομίζω για τον Υποχθόνιο δεν χρειάζονται σε όσους ακολουθούν το ελληνικό hip hop έστω και στοιχειωδώς. Μέλος των Ζωντανών Νεκρών, ενός από τα αναμφισβήτητα μεγαλύτερα ονόματα της εγχώριας σκηνής, ο Υποχθόνιος αποτελεί, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, κομμάτι αυτού που αποκαλούμε ελληνικό hip hop. Όπως και όλοι οι υπόλοιποι Ζωντανοί Νεκροί, έτσι και αυτός αποφάσισε να κάνει σόλο καριέρα και μετά από κάποια μεμονωμένα κομμάτια τα οποία κυκλοφορούσαν κατά καιρούς (όλα περιέχονται στον συγκεκριμένο δίσκο) κυκλοφόρησε και το ολοκληρωμένο ντεμπούτο album του, Ποιον Ακούς;. Σαφώς και όλοι έχουν ακούσει τα δύο πρώτα single μέσα από τον εν λόγω δίσκο, δηλαδή τα “Κάνε Ντού” και “Ποιους Ακούς;”. Κομμάτια και τα δύο που ακούστηκαν πολύ στα clubs και είχαν γραμμένη την λέξη επιτυχία πάνω τους με μεγάλα γράμματα. Και όχι άδικα, κατά την προσωπική μου άποψη, καθώς είχαν όλα τα συστατικά για να «παίξουν» - όπως και έγινε. Σίγουρα δεν είναι στο στυλ των Ζωντανών Νεκρών, πράγμα που πολλοί φανς σίγουρα θα θέλανε να δουν, αλλά οι εποχές του “ΚΑΤΑ.Ρ.ΥΠΟ” και του Πρώτου Τόμου έχουν περάσει ανεπιστρεπτί όχι μόνο για τον Υποχθόνιο αλλά και για τους υπόλοιπους ΖΝ. Με αυτό στα υπόψη λοιπόν, ο «Υπο» ήθελε να κάνει επιτυχία με αυτό το album και πέτυχε διάνα με τα δυο προαναφερθέντα κομμάτια. Από κει και πέρα, όμως, ο υπόλοιπος δίσκος δεν φροντίζει να παραμείνει στα επίπεδα των δυο προηγούμενων κομματιών αλλά, αντ’ αυτού, αναλώνεται σε μια θεματολογία που εμένα προσωπικά με αφήνει αδιάφορο. Ποια είναι αυτή; Γκόμενες οι οποίες χορεύουν μέσα στα clubs, πώς να τις ρίξεις, πώς να φανείς «gangsta», πώς να την «πεις» σε «φλώρους» και άλλα συναφή. Πράγματα δηλαδή τα οποία έχουν οδηγήσει και το αμερικάνικο hip hop σε ένα απέραντο τέλμα. Αποκορύφωμα όλων αυτών είναι το κομμάτι “Ζιγκολό”, το οποίο εξιστορεί την ιστορία ενός... συνοδού κυριών (όπως αντιλαμβάνεστε) και σίγουρα δεν είναι κάτι που, αν το έβαζε κάποιος στον ίδιο τον «Υπο» πριν 10 χρόνια, θα τον έκανε περήφανο. Παρ’ όλα αυτά δεν είναι τα πάντα ζοφερά εδώ μέσα. Υπάρχουν και αξιόλογα κομμάτια- συνεργασίες με τις Σκιές και τον Dask σαν το “Δεν Πα Να ’Χεις Λεφτά” ή το “Ένα Λεπτό Να Σκεφτείς”, καθώς και το “Ως Το Πρωί”, όπου ο Υποχθόνιος συναντά τους Worms. Δεν μιλάμε σαφώς για τραγούδια που θα αλλάξουν την ροή του ελληνικού hip hop αλλά τουλάχιστον είναι πιo αξιοπρεπή από την πλειοψηφία του δίσκου. Σίγουρα, όπως είπαμε, εποχές Πρώτου Τόμου δεν περιμέναμε ούτως ή άλλως, αλλά ο Υποχθόνιος θα μπορούσε σαφώς να βγάλει ένα album καλύτερο από το Ποιον Ακούς;. Ας προσπαθούσε τουλάχιστον να βγάλει έναν εμπορικό ολοκληρωμένο δίσκο στο στυλ των δυο πρώτων singles, τα οποία, όπως φάνηκε, και του ταιριάζουν και του αποφέρανε και τα hits που επιθυμεί.
