Ο Σπύρος Πολυχρονόπουλος επιστρέφει με το πρώτο πόνημα του για το τρέχον έτος. Το Ten Numbers είναι ένα ενδιαφέρον album πειραματικής electronica, με glitch υπόβαθρο, do-it-yourself διάθεση, ambient τάσεις, minimal απολήξεις, κάμποσες ακουστικές γεύσεις και έντονη την παρουσία του Murcof, που έχει αναλάβει και το mastering άλλωστε. Α, και ένα έντονο free jazz vibe να πλανάται στην ατμόσφαιρα. Αν τώρα αναρωτιέστε, προς τι όλες αυτές οι παπαριές, μετά λύπης σας ανακοινώνω πως είστε άσχετοι. Κι εγώ σχετικός;;;Θα κάνω, λοιπόν, μια προσπάθεια να σας ανοίξω τα μάτια επειδή με πιάσατε στις καλές μου. Ο Spyweirdos εδώ φτιάχνει ένα δικό του μουσικό κόσμο γεμάτο υγρά beats, ατελείωτες δοξαριές μονής κατεύθυνσης και «σπιτίσιους» ήχους. Το κύριο μέλημά του είναι να εξερευνήσει αυτόν τον ολίγον στριφνό και κλειστοφοβικό κόσμο και φαίνεται απόλυτα προσηλωμένος στον στόχο του. Δεν πέφτει στην παγίδα του τυφλού πειραματισμού, αντίθετα χρησιμοποιεί τα λιγοστά, εν γνώσει του, εργαλεία με χειρουργική ακρίβεια για να τα καταφέρει. Σαν τελειομανής σκηνοθέτης. Νοιώθεις, όμως, πως έχει δρόμο ακόμα μέχρι να σταθεί επάξια πλάι στις επιρροές του. Στην περίπτωση που θέλεις να ταξιδέψεις μαζί του, θα πρέπει, πρώτον, να ξέρεις πως υπάρχουν ομορφότερα ταξίδια και, δεύτερον, πως η επιτυχία του ταξιδιού δεν εξαρτάται μόνο από τον ξεναγό, αλλά κατά κύριο λόγο από τον ίδιο τον ταξιδευτή. Εάν για παράδειγμα είσαι κανένας σκληροπυρηνικός πάνκης, πάω στοίχημα πως θα έχεις καταπιεί τις μισές σου παραμάνες πριν καν τελειώσει το πρώτο track. Εάν απ’ την άλλη ανήκεις στους «υπερψαγμένους» electroheads, κάτι μου λέει πως το έχεις ήδη αποθεώσει το album. Όλοι εμείς οι υπόλοιποι, που λατρεύουμε να ακούμε μουσική με ανοιχτά αφτιά, χωρίς οπαδιλίκια (αν και ομολογώ πως την έχουν την αξία τους) νομίζω πως θα βρούμε το Ten Numbers ένα γοητευτικό πείραμα με τα πάνω του και τα κάτω του. Στα πάνω προσμετρήστε - χωρίς δεύτερες σκέψεις - και τα videos του Άρη Μιχαλόπουλου, τα οποία συνοδεύουν τα δέκα κομμάτια. Τώρα που το σκέφτομαι, σβήστε το συνοδεύουν και προσθέστε πως στέκονται ισάξια δίπλα τους και πολλές φορές μάλιστα τα σώζουν από αυτή την αίσθηση του δυσαναπλήρωτου που σε κερνάνε. Εκείνες τις μπαλαρίνες που στην κυριολεξία αναβλύζουν φως και ενέργεια, θα μπορούσα να τις χαζεύω ώρες ολόκληρες.
