Η αλλαγή δισκογραφικής στέγης του Μανώλη Λιδάκη, ο οποίος μετά από είκοσι χρόνια στη Sony βρέθηκε στη Legend, δεν εγκαινιάζεται με νέο υλικό αλλά με ένα cd που συνοψίζει τις συμμετοχές του δημοφιλούς τραγουδιστή σε δουλειές άλλων. Επί της ουσίας, αυτού του είδους οι συλλογές δεν είναι παρά εναλλακτικά best of, που δίνουν την ευκαιρία στους καλλιτέχνες και στις εταιρείες να κυκλοφορούν παλιό υλικό, προσφέροντας στους ακροατές συγκεντρωμένα τραγούδια ενός τραγουδιστή τα οποία βρίσκονται διάσπαρτα σε διάφορους δίσκους. Από το 1997, μάλιστα, και την απίστευτη επιτυχία της Παράλληλης Δισκογραφίας των Χάρη & Πάνου Κατσιμίχα, η πρακτική αυτή έγινε ιδιαίτερα δημοφιλής, κυρίως στους καλλιτέχνες του έντεχνου. Ακόμα κι ο ίδιος ο Λιδάκης, εξάλλου, έχει ξανακάνει παρόμοια προσπάθεια το 2004 στο δεύτερο cd της συλλογής Όσα Σου 'Χω Πει, όπου συγκεντρώνονταν όλα του τα «αδέσποτα» μέχρι τότε τραγούδια. Στη συγκεκριμένη τώρα κυκλοφορία, υπάρχει αρκετά ενδιαφέρον υλικό, αλλά μόλις δύο νέες ηχογραφήσεις (που ως συνήθως αποτελούν το πρόσθετο εμπορικό δόλωμα): το γνωστό και μη εξαιρετέο "Πώς Να Σωπάσω Μέσα Μου" των Ξαρχάκου-Κινδύνη και το "Λάφυρο", που αποτελεί μια πρόσφατη μελοποίηση του Νίκου Ζουρνή στο πρώτο - όπως πληροφορούμαστε απ' το ένθετο του cd - τραγούδι που έγραψε το 1969 ο Μιχάλης Γκανάς και το οποίο είναι αρκετά καλό. Κατά τα άλλα υπάρχουν τρία (από τα τέσσερα) τραγούδια του Λιδάκη απ' τον πρόσφατο δίσκο των Αρμός (στον οποίο είχε αναλάβει και την παραγωγή), που έχουν ήδη ακουστεί αρκετά, το "Καράβι Της Φυγής" του Νίκου Ζούδιαρη (από το Για Ποιο Ταξίδι Μου Μιλάς), το τρυφερό "Κι Αν Τα Μάτια Σου" του Μάνου Λοΐζου σε μια ωραία εκτέλεση από το tribute album 20 Χρόνια Μετά (2002), καθώς και τρία τραγούδια του εξαίρετου Μάκη Αμπλιανίτη, του οποίου ένας στίχος απ' το - φετινής κυκλοφορίας - Κισμέτ του, έδωσε τον τίτλο στην παρούσα συλλογή (Από Τη Σιωπή Του Χρόνου). Με αφορμή αυτό θα ήθελα να πω ότι βρίσκω κάπως υπονομευτικό για τις δουλειές καλλιτεχνών που κυκλοφόρησαν τόσο πρόσφατα να επανεκδίδονται τραγούδια όπως τα παραπάνω σε μια συλλογή. Η συμμετοχή ενός γνωστού και καταξιωμένου τραγουδιστή σ' έναν δίσκο, εκτός των άλλων, λειτουργεί και ως όχημα για να φτάσει η δουλειά πιο εύκολα στον κόσμο. Όταν ο τραγουδιστής τα ενσωματώνει σε προσωπικό του album έξι μήνες ή ένα χρόνο αργότερα, αυτό αυτομάτως καταργείται κι οι δουλειές των δημιουργών ουσιαστικά μπαίνουν στην άκρη. Παρακάτω βρίσκουμε επίσης δύο πολύ ωραία ερωτικά λαϊκά τραγούδια (η ειδικότητα θα λέγαμε του Λιδάκη) σε μουσική του Χρήστου Νικολόπουλου και στίχους του Βασίλη Τσιτσάνη απ' το cd Η Συνάντηση (2001), ένα τραγούδι του Άγγελου Σφακιανάκη (από τα Ρηχά Νερά, 2003), ένα του Χρήστου Τσιαμούλη και της Ελένης Περινού (από τα τέσσερα συνολικά που έλεγε ο τραγουδιστής στο Αφύλαχτη Σκοπιά, 2004) και τα δύο του Σωκράτη Μάλαμα και του Άλκη Αλκαίου απ' το Ο Φύλακας Κι Ο Βασιλιάς, που όμως έχουν κυκλοφορήσει ήδη και σε προσωπικό δίσκο του Λιδάκη (Υλικό Ονείρων, 2001) και βρίσκω κάπως υπερβολική την τρίτη και τέταρτη κυκλοφορία των ίδιων εκτελέσεων. Τέλος, δεν λείπουν απ' αυτή τη συλλογή και δύο ζωντανές ηχογραφήσεις πολύ γνωστών τραγουδιών του Ξυλούρη - "Η Μπαλάντα Του Κυρ Μέντιου" και το "Ήτανε Μια Φορά", και τα δύο από το ζωντανό tribute Σαν Έρθουν Μάνα Οι Φίλοι Μου (2003) - που, μαζί με το προαναφερθέν "Πώς Να Σωπάσω Μέσα Μου" και παρά τις καλές ερμηνείες, δεν φαίνεται να εκφράζουν τίποτα παραπάνω από τη, μάλλον δεδομένη, αγάπη του Λιδάκη για τον Νίκο Ξυλούρη. Ο Μανώλης Λιδάκης είναι αναμφίβολα ένας πολύ καλός τραγουδιστής που χαίρεσαι πραγματικά να τον ακούς όταν τραγουδάει ωραία - λαϊκά κυρίως - τραγούδια. Η συγκεκριμένη ωστόσο κυκλοφορία δεν νομίζω ότι προσθέτει κάτι καινούργιο. Και παρά το πραγματικά καλό περιεχόμενό της νομίζω ότι στερείται ουσιαστικού λόγου ύπαρξης, καθώς δεν μαζεύει καν όλες τις συμμετοχές του Λιδάκη από το 2000 μέχρι σήμερα (λείπουν ας πούμε τα δύο τραγούδια του από Τα Παιδιά Της Νιόβης του Μίμη Πλέσσα, η συμμετοχή του στο Οπωσδήποτε Παράθυρο κ.α.). Θα έλεγα, λοιπόν, πως θα ενδιέφερε κυρίως τους πιστούς φίλους του τραγουδιστή, αν δεν θα ήταν το πιθανότερο να έχουν ήδη τα συγκεκριμένα τραγούδια. Όσοι δεν τα έχουν και τα θέλουν θα ήταν μάλλον προτιμότερο να τα αναζητήσουν στους, όχι και τόσο δυσεύρετους συνολικά, αρχικούς δίσκους των δημιουργών τους, για τους οποίους σημειωτέον δεν υπάρχει η παραμικρή πληροφορία στο cd…
