Οι Poly Quartet είναι μία εκλεκτή παρέα μουσικών με σπουδές σε Ελλάδα και Ολλανδία, που μοιράζονται δειλά τα πρώτα τους jazz σκιρτήματα και ευελπιστούν να μας παρασύρουν σε ηχοχρώματα και μονοπάτια ταξιδιάρικα. Με τα πόδια στη γη και το κεφάλι στα σύννεφα, μάς χαρίζουν 9 συνθέσεις (όλες του τρομπετίστα Ανδρέα Πολυζωγόπουλου) με εσωτερικότητα, λεπτή μελαγχολία, ομορφιά και ευγένεια. Σε μία εποχή που η αξία της ουσιαστικής μουσικής γοητείας παραβλέπεται, το δισκάκι αυτό σε φέρνει ένα βήμα πιο κοντά. Τα ίδια τα λόγια του συνθέτη μαρτυρούν μία ζεστή και προσεγμένη επαφή με αυτό που λέγεται έμπνευση, άνθρωπος, μουσική: «Ο νεραϊδόκοσμος της γιαγιάς, οι λίμνες που ονειρεύονται σιωπηλές, τα όνειρα που μας κάνουν να πιστεύουμε στις ουτοπίες...».Τα Perfumed Dreams του κουαρτέτου γλιστρούν με αφοπλιστική αμεσότητα και σίγουρα απαιτούν ποικίλες ακροάσεις για να αισθανθείς πλήρως την έκδηλη πνευματικότητα που διατρέχει το σύνολο. Κάθε σύνθεση κρύβει, και συνάμα αποκαλύπτει, πολλούς κόσμους - άλλοτε πολύχρωμους και άλλοτε γκρίζους. Το ομώνυμο κομμάτι του album είναι βυθισμένο σε ένα μελαγχολικό λυρισμό που κατά στιγμές αφήνεται σε τρυφερά και ανεπαίσθητα «ξεσπάσματα» αναπνοής, βλέμματος και ψυχικής ανάτασης. Το “Colores Feliz” πάλι σε παρασύρει σε ένα μαγικό εσωτερικό χορό δερβίσιδων στην έρημο που κυλάει, κυλάει... Αν αρέσκεσαι σε γαλλικά film noir με ήρωες περιπλανώμενους, χαμένους ή και κατατρεγμένους, το “Fairy Dance” ίσως και να αποτελεί το ιδανικό soundtrack. Υπάρχει βέβαια και το “Soulani”, μία σύνθεση μυστικής μουσικής ιεροτελεστίας με εναλλασσόμενους πρωτεργάτες τα τύμπανα και τη τρομπέτα. Όλες οι συνθέσεις ενέχουν φανερώσεις και μορφώματα, τα οποία τροφοδοτούνται από ένα αξιόλογο σχήμα με ισορροπημένο παίξιμο και διαυγή άποψη περί αυτοσχεδιασμού.Οι πρώτες ακροάσεις αυτού του album πιθανόν να σε οδηγήσουν σε μουσικούς δρόμους πιο βόρειους ή πιο μεσογειακούς, πιο δύσκολους ή και πιο ήσυχους. Το σίγουρο είναι ότι πρόκειται για μία δουλειά επιβλητική, μεστή και βαθιά, από τις πιο έντονες ως τις πιο εσωτερικές στιγμές της. Οι θιασώτες της «ανάλαφρης και εύκολης» jazz, μάλλον θα το περάσουν στα γρήγορα, όμως αξίζει την προσοχή και το σεβασμό μας.
