Η Ελένη Καραΐνδρου αποτελεί αναντίρρητα τη σπουδαιότερη Ελληνίδα συνθέτρια με αντικειμενικά διαπιστευτήρια και τη μοναδική μουσική φωνή μας σε διεθνές επίπεδο. Πολλοί θα συμπλήρωναν και το όνομα του Βαγγέλη Παπαθανασίου. Σύμφωνοι, αλλά εκεί όπου ο Vangelis καταθέτει πάντα την ambient μουσική του πρόταση, με σπουδαία πολλές φορές αποτελέσματα, η Καραΐνδρου δεν έπαψε στιγμή να είναι φορέας ελληνικότητας, και αυτή είναι η διαφορά.Το 10 είναι η μουσική της για την ομώνυμη τηλεοπτική σειρά, η οποία βασίστηκε στο έργο του Μανώλη Καραγάτση και ανανεώνει τη σχέση της με το μέσο, ύστερα από 18 χρόνια αποχής (μετά από συμμετοχές της σε σειρές όπως η Γαλήνη και η Λωξάντρα). Η Καραΐνδρου ομολογεί πως η πρόταση αυτή κάλυψε την ανάγκη της να ζωντανέψει προσωπικά βιώματα μιας Ελλάδας χαμένης. Όπως ο Καραγάτσης κατέβαινε στο λιμάνι για παρατήρηση τον καιρό που έγραφε το 10, έτσι κι εκείνη άντλησε το υλικό της κάνοντας έρευνα στα τραγούδια της εποχής. Παράλληλα, βυθίστηκε σε ένα εσωτερικό ταξίδι μουσικής μνήμης που αφορά τον λαϊκό ήχο, όπως έχει καταγραφεί στο ελληνικό γονίδιο. Η έμπνευσή της αποκαλύπτει την αφηγηματική της ευχέρεια και δημιουργεί χωροχρόνο φιλτραρισμένο με νωπή νοσταλγία. Οι μελωδίες του 10 γίνονται συντροφιά για τις εικόνες και τους χαρακτήρες του σίριαλ. Ρεμπέτικο, χασάπικο, ταξίμι. Η συνθέτρια πατά σε στιβαρή βάση και σε αντιστοιχία με τη θεματική του 10 ανατέμνει τα κοινωνικά στρώματα της παλιάς Ελλάδας με ευαισθησία και διακριτικότητα. Η ίδια δήλωσε πως δεν νοείται μεταπολεμική Ελλάδα χωρίς τον σπαρακτικό ήχο του μπουζουκιού. Συνοδοιπόρος της, λοιπόν, ο Σπύρος Γκούμας από την Κοκκινιά του Πειραιά, ο οποίος στέκεται σεβάσμια και ευαίσθητα σ’ αυτόν τον εσωτερικό, λαϊκό μελωδικό μονόλογο. Η συναισθηματική προσέγγισή της συνδυάζει την κλασική και τη λαϊκή της παιδεία. Το χαρακτηριστικό της μελωδικό ιδίωμα δεν μένει στη λαϊκότροπη αφήγηση, την προσπερνά και συνθέτει θέματα που αντανακλούν τον ψυχισμό των ηρώων. Όπως σε κάθε της έργο, τα μουσικά θέματα επιστρέφουν επεξεργασμένα σε παραλλαγές για να σταθούν ταπεινά, νοσταλγικά στις εικόνες που υπηρετούν. Τανγκό, νυχτερινά ιντερλούδια, βαλς σαν υφαντό ήχων για τις γειτονιές της εποχής και τα χαμένα όνειρα μιας περιόδου.Η Καραΐνδρου ζωντανεύει με την πολυσυλλεκτικότητα της μουσικής της παλέτας τη μεταπολεμική Ελλάδα με βλέμμα φιλάνθρωπο και διάθεση ποιητική. Η απλότητά της στοχεύει στην ουσία. Οι εξαίσιες μελωδίες της τραγουδούν την Ελλάδα χωρίς λόγια, μα τόσο εύγλωττα.
