Παρότι έβγαινε στον αέρα από το ραδιοφωνικό όργανο του ΚΚΕ 902 Αριστερά Στα FM, η εκπομπή Rock X 2 αποτέλεσε μια διαφορετική, ανεξάρτητη φωνή. Φωνή η οποία όχι μόνο κράτησε καλή συντροφιά σε όσους υποψιασμένους άνοιγαν τα ραδιόφωνά τους στον 902 κάθε Πέμπτη 9 με 10 το βράδυ, αλλά αποτέλεσε και όχημα έκφρασης της εγχώριας αγγλόφωνης (κατά κύριο λόγο) indie κοινότητας σε σαφώς πιο mainstream συχνότητες, όπου η έννοια rock περιορίζεται συνήθως στον Βασίλη Παπακωνσταντίνου και στον Μίλτο Πασχαλίδη. Όλα τα ωραία, όμως, κάποτε τελειώνουν. Και το Rock X 2 τελείωσε με τα δύο ακουστικά live πάρτι στις 18 και 19 Ιανουαρίου, κατά τη διάρκεια των οποίων διατέθηκε και το παρόν cd.Το εν λόγω album πετυχαίνει, νομίζω, να αποτελεί τόσο ένα όμορφο σουβενίρ από την εκπομπή, όσο όμως και μια κυκλοφορία-καταγραφή τάσεων και καταστάσεων ενός μουσικού μικροκόσμου, που συχνά πολλοί (συμπεριλαμβανομένου και του Avopolis) έχουν νομίσει πως είναι μεγαλύτερος και επιδραστικότερος από όσο στην πραγματικότητα είναι. Προσωπικά, ως κάποιος ο οποίος παρατηρεί τα δρώμενα στον τελευταίο χωρίς όμως να θεωρεί πως ανήκει εκεί ή πως ασπάζεται την αντίληψή του περί μουσικής γενικότερα και rock ειδικότερα, τηρώ τις αποστάσεις μου και έχω τις ενστάσεις μου. Είναι όμως αλήθεια ότι, αρκετά συχνά, ο «βυθός» της εγχώριας indie κοινότητας έχει να επιδείξει κάμποσους θησαυρούς, πέρα από την επιφάνεια των μεγάλων αγγλόφωνων ονομάτων, όπως π.χ. είναι οι Closer ή οι Raining Pleasure. Και η εκπομπή Rock X 2 χαρτογράφησε ένα μεγάλο κομμάτι αυτού του «βυθού» με τρόπο άμεσο και σε κλίμα παρεΐστικο, μακριά από τις φανφάρες και τους βλαχο-ελιτισμούς της Αβραμιώτου. Οι παραπάνω ποιότητες διακρίνουν και το Ζωντανές Ηχογραφήσεις Για Μια Εκπομπή Στο Ραδιόφωνο, μιας και έχει διατηρηθεί στο cd το ραδιοφωνικό κλίμα, χάρη, αφενός, στα αποσπάσματα από την εκπομπή που ακούγονται πριν από το ξεκίνημα των τραγουδιών και χάρη, αφετέρου, στο ότι το album απαρτίζεται με υλικό ζωντανά ηχογραφημένο κατά τη διάρκεια της εκπομπής, με λιτά και ακουστικά μέσα, τα οποία αφήνουν μπόλικο χώρο στην από καρδιάς έκφραση. Οι υπνωτικοί ήχοι και τα όμορφα κοριτσίστικα φωνητικά του “Game With Real Electronic People” των Ett αποτελούν ένα από τα highlights του album, ανάμεσα στα οποία θα πρέπει επίσης να συμπεριλάβει κανείς και το “Σωλήνες” των Lost Bodies, το “I Went To The Beach Alone” των Bolek & Lolek και Ku, το “T.Blues” του Larry Gus, το “Have You Noticed?” του Lolek, όπως βέβαια και το “Miserable Man” του Boy, με την εκπληκτική του κορύφωση. Ενδιαφέρουσα και η απόπειρα των Barbara’s Straight Son να παρεμβάλλουν την πειραματική τους αντίληψη περί θορύβου στα φωνητικά της Δανάης στο “Ας Ερχόσουν Για Λίγο”, κατέληξε όμως σε κάτι κατά τη γνώμη μου ακαλαίσθητο και αναίτιο. Ιδιαίτερη μνεία θα ήθελα επίσης να κάνω και στη Mary των Mary & The Boy, αλλά και στον Bolek. Η Mary, μία από τις ωραιότερες φωνές στη σκηνή, ακούγεται εδώ να τραγουδάει το “I Put A Spell On You” του Screamin’ Jay Hawkins με μια αναμφίβολα δική της προσέγγιση, που όμως τη βρίσκει να έχει τελείως χάσει τον έλεγχο της φωνής της αλλά και το κλίμα του τραγουδιού. Τα πηγαίνει, νομίζω, πολύ καλύτερα στο βουλιαγμένο στις λάσπες του Μισισίπι “Alligator Wine”, αν και πάλι δεν αποφεύγει ορισμένες περιττές φωνητικές ακροβασίες. Ο Bolek, από την άλλη, έχει σαφώς πιο περιορισμένες δυνατότητες ως φωνή. «Βγάζει» όμως κάτι στον τρόπο που τραγουδάει, ένα συναισθηματικό χρώμα, το οποίο βρήκα όμορφο και ξεχωριστό, ειδικά στο “Poor Edward”.
