Μπάντα που έχει ήδη συμπληρώσει 11 χρόνια παρουσίας και έχει εμφανιστεί μαζί με τους Mudhoney, Chumbawamba, Last Days Of April και Starmarket δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία πως έχει, πλέον, αποκτήσει την εμπειρία για να γνωρίζει ακριβώς τι θα κάνει και πώς θα το κάνει. Οι No Balance ποτέ δεν έγιναν οι γιγαντιαίοι rock stars ή οι celebrities που σκάνε σε όλα τα cocktail πάρτι της πιάτσας. Αντιθέτως, επικεντρώθηκαν σε αυτό που θέλουμε όλοι να βλέπουμε (ή μάλλον να ακούμε) από ένα τέτοιο συγκρότημα: να γράφουν όμορφη και πάνω απ’ όλα θετική μουσική.Στο When Everybody’s Gone λοιπόν, βρίσκουμε για μια ακόμα φορά τους γνωστούς No Balance, με τις καθιερωμένες alternative/indie επιρροές τους να πλαισιώνονται από ενίοτε πιο δυνατά post-punk σημεία και εν ολίγοις να μυρίζει έντονα μια Dinosaur Jr.-meets-Samiam-meets-Fugazi ατμόσφαιρα. Ανέκαθεν δυνατό χαρτί τους ήταν η εξαιρετική κιθαριστική δουλειά κάτι που ευτυχώς βρίσκουμε για μια ακόμα φορά σε αυτό το album, όπου σαφώς βοηθάει, επιπλέον, και η άκρως πετυχημένη παραγωγή. Δύο είναι μόνο τα σημεία τα οποία πιστεύω πως θα μπορούσαν να είχαν προσεχθεί ελαφρώς περισσότερο. Κατ’ αρχάς, τα φωνητικά, χωρίς να είναι άσχημα, δεν ξεπερνούν κατά πολύ τα επίπεδα του «ΟΚ-καλά-είναι». Ειδικά τα μελωδικά θα έπρεπε να είχαν προσεχθεί περισσότερο, μιας και αρκετές φορές δεν ακολουθούν σε ποιότητα τα κιθαριστικά ηχοχρώματα. Δεύτερον, αν κρίνω από το υψηλό μουσικό και παικτικό επίπεδο των μελών της μπάντας, θα μου άρεσε να άκουγα και κάποιο πιο πιασάρικο και radio-friendly κομμάτι - όχι πως τα ήδη υπάρχοντα είναι τίποτα αποκρουστικές καφρίλες, απλά δεν έχουν αυτό το μικρό συστατικό που θα κάνει τον τελείως άσχετο με αυτή τη μουσική να τσιμπήσει ακούγοντας ένα κομμάτι τους στο ράδιο ή σε κάποιο δισκάδικο. Η συγκεκριμένη άποψη βέβαια είναι τελείως υποκειμενική, οι No Balance δηλαδή μπορεί να έχουν παντελώς διαφορετική οπτική του θέματος και υπό αυτό το πρίσμα να έγραψαν το album…Όπως και να ‘χει, το When Everybody’s Gone αποτελεί άλλη μια πολύ ενδιαφέρουσα κυκλοφορία, που θα αφήσει τους ταγμένους fans του είδους ευχαριστημένους και δεν υστερεί σε τίποτα από τους προκατόχους του, Lights On και Between Us. Αν πάντως δεν έχετε ιδιαίτερη επαφή με αυτή τη μουσική, προτιμότερο θα ήταν να περάσετε αρχικά μια βόλτα από το myspace τους.
