To ελληνικό hip hop πάσχει από δύο κυρίως προβλήματα, όπως το αντιλαμβάνομαι σαν ακροατής της αντίστοιχης ξένης σκηνής εδώ και 13 χρόνια. Αρχικά, οι Έλληνες καλλιτέχνες κάνουν μια στείρα υιοθεσία, χωρίς να εμβαθύνουν, των ξένων ακουσμάτων τους. Και κατά δεύτερο, βρίσκονται σε σύγχυση: δημιουργική, μουσική και φυσικά αναφορικά με το image τους (αυτό το περιώνυμο “φαίνεσθαι”). Αποτέλεσμα αυτού του δίπτυχου είναι η παραγωγή δουλειών που δεν απολαμβάνουν ποιότητας, μουσικά, στιχουργικά (που είναι, ας τονιστεί, και η κατεξοχήν βάση της μουσικής hip hop) και κυρίως εννοιολογικά. Αν σε αυτή την συνταγή προσθέσεις και reggaeton (ένα μουσικό ιδίωμα της Λατινικής Αμερικής με μεγάλη επιτυχία, το οποίο συγγενικά ομοιάζει με το hip hop των αφροαμερικανών), τότε σου προκύπτει κάτι σαν τη δουλειά του White Dragon σε αυτό το single. Single το οποίο περιέχει την κανονική εκτέλεση του “Ένα Κομμάτι Που Τα Σπάει…Παρ’το”, ένα reggaeton remix, καθώς και δύο άλλα κομμάτια - το ένα rap διασκευή στο του Μανώλη Ρασούλη). Ο White Dragon (κατά κόσμον Θωμάς Σπυριδώνης, γνωστός ίσως σε κάποιους από τους Ομήρου Απόγονοι) δεν προσφέρει κάτι μουσικά και στιχουργικά. Αντιθέτως, μάλλον μια προσπάθεια πρόκλησης εντυπώσεων μέσω ενός hit banger προσπαθεί να δημιουργηθεί. Το κομμάτι “Δεν Πειράζει…Πολύ”, ας πούμε, ενώ κάνει ένα statement περί των δήθεν καλλιτεχνών με gangsta attitude, βρίσκεται εξ’ ορισμού σε αντίθεση με το videoclip του single, στο οποίο παρελαύνουν καλοβαλμένες κοπέλες, «κωλο-πειραγμένα» αμάξια και ένας άγνωστος reggaeton καλλιτέχνης από τη Δομινικανή Δημοκρατία. Σίγουρα, αν ο R. Kelly άκουγε το κομμάτι και έβλεπε το videoclip, η ψυχολογική κατάστασή του θα γινόταν ακόμα πιο έξαλλη - αναφέρομαι σε αυτήν που του επιτρέπει να ασελγεί σε 17χρονες θαυμάστριες του…(lol!)Ο White Dragon δεν πείθει σε κανένα σημείο νομίζω μέσω αυτού του πρώτου single του και το αποτέλεσμα μας υπενθυμίζει πως, εδώ και τόσα χρόνια, οι κατεξοχήν καλές κυκλοφορίες της εγχώριας σκηνής είναι μετρημένες στα δάχτυλα ενός χεριού… Το reggaeton μας μάρανε;
