Ο λόγος, λοιπόν, για το πενταμελές πουλέν του Δημήτρη Παπασπυρόπουλου. Τους ακροαστήκαμε για πρώτη φορά τέσσερα χρόνια πριν, σ’ εκείνη τη δίπολη συλλογή του (Blessed And Cursed), ανάμεσα σε Cowboy Junkies, Νίκο Πατρελάκη και Wolfsheim μεταξύ κάμποσων άλλων, με αφορμή ένα remix του “Living”, το οποίο αναλαμβάνει και χρέη εισαγωγής μας σε τούτο το πρώτο τους πλήρες άλμπουμ. Εναλλακτικίζουσα pop/rock φορτωμένη διακριτικές φερομόνες θα ανακαλύψετε εντός του Things You Miss When You Blink, με αιθέριες προεκτάσεις (κατά πως υπαγορεύει το γνωστό ταμπελάκι), λόγω διπλών θηλυκών φωνητικών και πλήκτρων της ίδιας σχολής. Έντονη η αίσθηση της μελωδίας και, κατά πως φαίνεται, γνώση και χρήση της ευρύτερης pop/rock παράδοσης πέραν των γνωστών «cool» στάσεών της, που επιτάσσει η μετά το 1976 μουσική political correctness. Για παράδειγμα, οι πέντε τους το παλεύουν να αναχθούν σε άξια τέκνα του Lindsey Buckingham (πολύ ψηλός αυτός ο πήχης), καθώς καταπιάνονται με το “Big Love” απ’ το πρόσκαιρο, όπως αποδείχτηκε μια δεκαετία αργότερα, κύκνειο Fleetwood Mac άσμα του – αν και δεν νομίζω πως τα πολυκαταφέρνουν με αυτή την συμβατικά εναλλακτική power μπαλάντα που σκαρώνουν εν τέλει. Τους προτιμώ ασυζητητί στις ολόδικές τους στιγμές, όπως στο “Follow Me”, λόγω υποχθόνιου σαξόφωνου στο ρόλο του αντίβαρου, ή στο “Epsilon”, για εκείνο το ελληνόφωνο θεματάκι του και την τόσο ιδιαίτερη τραγουδιστική εκφορά της Μαρίας Κουρμούλη, πέραν των εμφανών φωνητικών της δυνατοτήτων. Κάποιοι, ανάλογα με τα γούστα τους, ίσως ενοχληθούν απ’ την έντονα «ραδιόφιλη» αισθητική του συνόλου. Δεν τους συμμερίζομαι, ούτε πολύ περισσότερο μπλέκω σε δίκες προθέσεων, αλλά δεν μπορώ παρά να επισημάνω την έλλειψη διακυμάνσεων απ’ την οποία υποφέρουν τα τραγούδια σαν ενιαίο σώμα. Ίσως με παρασύρουν προσωπικά κολλήματα, αλλά μου φαίνεται πως το παραγωγικό άγγιγμα του Παπασπυρόπουλου έχει στρογγυλέψει υπερβολικά τις γωνίες. Πάντως, αντί να βάζουμε τους εαυτούς μας στην αδιέξοδη λούπα του αν μια μπάντα είναι απ’ τη φύση της ραδιοφωνική ή επιλέγει να προσαρμοστεί στα ραδιοφωνικά δεδομένα, μπορούμε μια χαρά να αποτίσουμε τον πρέπον σεβασμό στο καθάριο pop/rock ιδίωμα των Transistor, ελπίζοντας πως όλο και κάποιο ερτζιανό «τζιμάνι» θα πράξει αναλόγως. ΥΓ: Κλείνω ολίγον άκυρα, ίσως και άδικα, μα δεν κρατιέμαι. Ξεκαθαρίζω πως δεν υπονοώ απολύτως τίποτα για το Things You Miss When You Blink, αλλά αν κάποιος σας έλεγε, μερικά χρόνια πριν, πως δυο απ’ τα μέλη των Τσοπάνα Rave θα κυκλοφορούσαν στα σοβαρά άλμπουμ με πεταλουδίτσες στο εξώφυλλο τι θα του απαντούσατε άραγε;
