To Far West: Tribal Dances είναι η δεύτερη προσωπική δουλειά του Κεφαλλονίτη Σωτήρη Δεμπόνου με συμπαραγωγό τον συνεργάτη του - επίσης Κεφαλλονίτη -Αντώνη Λιβιεράτο. Όσον αφορά την εν λόγω δισκογραφική δουλειά έχω να πω πως, όσο λιτό και απλό είναι το artwork, τόσο ασυνήθιστο και περίπλοκο είναι το μουσικό περιεχόμενο! Η αρχική μου επιλογή να κάνω μια πρώτη μουσική ανάγνωση στο δίσκο εν ώρα εργασίας, είχε απρόσμενα αποτελέσματα. Και ο λόγος είναι απλός. Η μουσική του Σωτήρη Δεμπόνου δεν σου αφήνει περιθώρια συγκέντρωσης….Άκρως κινηματογραφική, σε ταξιδεύει σε μέρη που ουδεμία σχέση έχουν - ευτυχώς - με την πραγματικότητα. Χωρίς συγκεκριμένο προορισμό και χρόνο, λειτουργεί σαν ένα «μαγικό χαλί», περιοδεύοντας τη φαντασία σου χωρίς περιοριστικά μέτρα και διόδια. Jazz λούπες, electronica στοιχεία, μαντολίνα, επτανησιακά βαλς και κεφαλλονίτικες χορωδίες του απομεσήμερου μπερδεύονται και βυθίζονται γλυκά το ένα μέσα στο άλλο, δίνοντας ένα αποτέλεσμα που δραπετεύει από τα συνήθη μουσικά δεδομένα. Κύριο χαρακτηριστικό του δίσκου είναι πως δεν θυμίζει σε τίποτα την ανατολίτικη παράδοση της Ελλάδας, ούτε και περιορίζεται στην επτανησιακή - δυτική κατεξοχήν - μουσική παράδοση, αλλά προχωράει πολλά βήματα παραπέρα.Ο δίσκος είναι κατά βάση ορχηστρικός και κάθε σύνθεση έχει διπλή ονομασία. Ανάμεσα στα εννιά ορχηστρικά κομμάτια παρεμβάλλονται και δύο τραγούδια, το “Μαύρα Mάτια - Α Love Dance” που ερμηνεύει η Σαβίνα Γιαννάτου, φωνή απόλυτα ταιριαστή στο κλίμα του δίσκου και το “Μ’ απαρνήθηκες - A Desolation Dance”, το οποίο ερμηνεύει ο ίδιος ο Σωτήρης Δεμπόνος. Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι, στο πρώτο, ο συνθέτης δανείζεται μια φράση από το τραγούδι του Διονυσίου Λαυράγκα “Στης εκκλησιάς τα σκαλοπάτια”, ενώ στο δεύτερο η μουσική και οι στίχοι είναι του Σπύρου Μαρκάτου. Το ενδιαφέρον με την ερμηνεία του Σωτήρη Δεμπόνου στο τελευταίο είναι πως, ενώ ο τίτλος και οι στίχοι του τραγουδιού μαρτυρούν τη θλίψη για την απώλεια μιας μεγάλης αγάπης, η ερμηνεία του δεν έχει τίποτα το μελοδραματικό, όπως ίσως θα περίμενε κανείς - το αντίθετο θα έλεγα. Ο τρόπος που προσεγγίζει το κομμάτι ερμηνευτικά κρύβει μια γενναία δόση χιούμορ για το πώς αντιμετωπίζονται τα παθήματα του Έρωτα κι αυτό το κάνει ιδιαίτερα ενδιαφέρον.Εν κατακλείδι, το Far West: Tribal Dances είναι μια αξιόλογη και προσεγμένη δισκογραφική δουλειά, που, όπως κι αν τη βαφτίσει κανείς - πειραματική, fusion κ.λ.π. - ένα είναι σίγουρο: αξίζει μια θέση στη δισκοθήκη σας.
