Σχεδόν έναν χρόνο καθυστέρησε η κριτική αυτή, σπάζοντας κάθε σχετικό αρνητικό ρεκόρ. Και ίσως τελικά δεν το παίρναμε καν χαμπάρι, αν δεν μας ταρακουνούσε η δική σας ψηφοφορία για τα καλύτερα ελληνικά albums του 2007. Έστω και τόσο καθυστερημένα θεωρήσαμε πως χρειαζόταν να επανορθώσουμε. Και με δική μας, ας σημειωθεί, πρωτοβουλία. Γιατί ναι μεν δεν νίπτουμε τας χείρας μας, ωστόσο η καθυστέρηση δεν ήταν αποτέλεσμα κάποιας δικής μας αμέλειας. Καλό είναι λοιπόν στο μέλλον να υπάρχει μια καλύτερη επαφή μεταξύ όλων των ενδιαφερόμενων, για να μην ξανασυμβεί κάτι παρόμοιο. Χάρης Συμβουλίδης, εκ μέρους όλου του Avopolis Greek team Με τη σχεδόν πριν από έναν χρόνο κυκλοφορία του δεύτερου album τους, οι Marsheaux συνεχίζουν το γνωστό (από το ντεμπούτο τους E-bay Queen), και μοναδικό πάντρεμα των early 1980s με τη χορευτική ηλεκτρονική των ’00s. Αυτή τη φορά όμως με ακόμα μεγαλύτερο ενθουσιασμό, μεράκι, αλλά και ωριμότητα, προσφέροντάς μας όχι μόνο μία από τις καλύτερες δουλειές της περσινής χρονιάς, αλλά κυρίως ένα album όπου το ξεσάλωμα πάει χέρι-χέρι με τη συγκίνηση.Η «φουτουριστική ρετρό pop» (όπως οι ίδιες οι Marsheaux, Μαριάνθη και Σόφη, χαρακτηρίζουν τη μουσική τους) λάμπει απαστράπτουσα καθ’ όλη τη διάρκεια του Peek A Boo. Ξεκινώντας από τα ηλεκτρονικά παιχνιδίσματα του “Hanging On”, όπου η αφοπλιστική αθωότητα εναλλάσσεται με τη sexy διάθεση, αμέσως συνειδητοποιεί κανείς πως βρίσκεται σε έναν ονειρικό κόσμο, γεμάτο χρώματα και συναισθήματα. Με τις γλυκές electro-pop μελωδίες “Wait No More” και “No Sence” να ακολουθούν, αποδεικνύεται η ικανότητα και η μαεστρία των κοριτσιών να συνδυάζουν άνετα τη χαρούμενη διάθεση με μελωδικά περάσματα. Aμέσως μετά έρχεται η καλύτερη, ίσως, στιγμή του album, η διασκευή στο “Promise” των When In Rome. Η ευρηματικότητα των Marsheaux, μαζί με την πολύτιμη συμβολή του Vassilikou των Raining Pleasure στα φωνητικά, οδηγεί σε ένα αφοπλιστικής ομορφιάς και έντονης συναισθηματικής δύναμης αποτέλεσμα, που, ας μου επιτραπεί η υπερβολή, ξεπερνά κατά πολύ το πρωτότυπο. Αλλά και η συνέχεια δεν είναι διόλου ευκαταφρόνητη: δύσκολα κανείς θα αντισταθεί στη νεορομαντική αισθητική του “Dream Of A Disco”, στον γλυκό συναισθηματισμό του “Home”, στους dance ρυθμούς του “What A Lovely Surprise” και “What Don’t You Like”, στον house αισθησιασμό του “Love Under Pressure”, στη χαριτωμένη αφέλεια της αξιοπρεπούς, αλλά όχι και εντυπωσιακής, διασκευής στο “Regret” των New Order, ή στη γλυκιά μελαγχολία του closing track “Heaven”.Φυσικά πίσω από όλα αυτά οι καταβολές του group είναι κάτι παραπάνω από εμφανείς: οι Human League, οι A-Ha, οι Ultravox, οι Depeche Mode, οι Yazoo, οι OMD, οι Flock of Seagulls, οι Psychedelic Furs, οι Erasure, όλοι τους είναι παρόντες στο πάρτυ των Marsheaux, κάνοντας αισθητή την παρουσία τους μεν, καθόλου ενοχλητική δε. Και τούτο γιατί τα κορίτσια έχουν αφομοιώσει δημιουργικά όλες τις παραπάνω επιρροές και, διαθέτοντας το ανάλογο ταλέντο αλλά και την τεχνική, έχουν καταφέρει να τις χρησιμοποιήσουν ως εφαλτήριο για να φτάσουν σε ένα εξαιρετικό καλλιτεχνικό αποτέλεσμα, με ιδιαίτερη προσωπικότητα, ύφος και πάνω απ’ όλα στιλ. Αυτό το στοιχείο, ίσως, αποτελεί και τον βασικό λόγο που φέρνει τις Marsheaux πανάξια και χωρίς να υστερούν σε τίποτα δίπλα σε αντίστοιχα ονόματα του εξωτερικού, όπως οι Ladytron, οι Goldfrapp και οι Client.
