Δυναμικότατη επιστροφή στη δισκογραφία πραγματοποιεί ο Φοίβος Δεληβοριάς με το Έξω, ένα album που έρχεται με την πρωτοτυπία του, τη συνοχή του και με τον σύγχρονο χαρακτήρα του να ταράξει για τα καλά τα λιμνάζοντα νερά στον χώρο των ελληνόφωνων, δυτικότροπων και μη, τραγουδοποιών. Ο Φοίβος Δεληβοριάς έχει βγάλει μόνο καλούς δίσκους στην ως τώρα πορεία του, αλλά με το Έξω προχωράει νομίζω ένα βήμα παραπέρα. Τα συστατικά παραμένουν ίδια και γνώριμα, αλλά η φόρτιση, το εύρος των οριζόντων του και η διεισδυτικότητα της ματιάς του παρουσιάζονται να έχουν μια άλλη δυναμική, αξιοποιώντας ένα συναρπαστικά αξεδιάλυτο πάντρεμα μεταξύ μιας ώριμης σκέψης και μιας εφηβικής διάθεσης. Χάρη σε αυτά τα όπλα ο Δεληβοριάς δεν οριοθετεί μονάχα εκ νέου τον δικό του ορίζοντα ως δημιουργός, φωνάζοντας ένα βροντερό παρών. Παραδίδει επίσης και ένα καλό μάθημα σχετικά με το πώς περίπου θα έπρεπε να ηχούσε σήμερα το mainstream ελληνικό τραγούδι, πείτε το «έντεχνο» ή πείτε το pop/rock: να βλέπει τόσο τον έρωτα όσο και την κοινωνία, να φιλοσοφεί δίχως μιζέρια, να έχει άποψη και να ασκεί κριτική στα κακώς κείμενα αλλά με χιούμορ και χαμόγελο, και τέλος να μη βασίζεται σε κανα-δυο ραδιοφωνικά χιτάκια, αλλά να ξαναθυμηθεί τι πάει να πει ολοκληρωμένη κατάθεση, album, κύκλος τραγουδιών.Το Έξω έχει highlights, αλλά δεν έχει lowdowns. Υπάρχουν τραγούδια τα οποία ξεχωρίζουν, αλλά δεν υπάρχει ούτε καν ένα τραγούδι που να το λες αδιάφορο, που να μην έχει το κάτι τις του. Στις κορυφαίες στιγμές συγκαταλέγω το καταπληκτικό “Λέξεις” και το εξαιρετικά εύστοχο και αισιόδοξο “Και Του Χρόνου”, ακολουθούμενα από την “Πέρα Χώρα”, το τόσο ιδιαίτερο “Δισκογραφική” και μια πολύ προσωπική μα πετυχημένη ματιά σε μια δημιουργία του Βασίλη Τσιτσάνη ονόματι “Τσιτσάνης 1983 (Την Αντάμωσα Ένα Βράδυ)”. Αξίζει όμως επίσης να ακούσετε και το “Σουξέ Της Έλσας”, όπου κατά τρόπο ξεκαρδιστικό ο Δεληβοριάς «απειλεί» τον Χατζηγιάννη και τον Τσαλίκη πως θα τους φάει την πρωτιά στα καλοκαιρινά playlists, αλλά και στιγμές όπως το “Πινέλο” και το “K-13”, οι οποίες ξεφεύγουν έξω από τα συνηθισμένα και μπορεί ακόμα και να σε ξενίσουν σε πρώτη ακρόαση. Κοντολογίς, το Έξω είναι μια δουλειά η οποία αξίζει της προσοχής όλων όσων θεωρούν ότι τους αφορά το σύγχρονο ελληνικό τραγούδι, είτε από την άποψη της δημιουργίας του το ατενίζουν, είτε από την άποψη της ακρόασής του.
