Η Πηγή Λυκούδη είναι μουσικός, πιανίστρια συγκεκριμένα, με κλασικές σπουδές και πλούσιες περγαμηνές, αλλά και συνθέτης αρκετών μουσικών έργων (σονάτες, σουίτες, ορατόρια) απ' το 1991 και μετά. Το 2004 πραγματοποίησε ένα άνοιγμα προς το έντεχνο λαϊκό τραγούδι μελοποιώντας κάποιους ανέκδοτους στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου, ενώ το Μου Χρωστάς Μια Αγάπη Ουρανέ είναι η πρώτη της ολοκληρωμένη δισκογραφική απόπειρα στο συγκεκριμένο είδος. Δώδεκα τραγούδια εσωτερικών συναισθημάτων, με λυρική διάθεση και μια αναμφισβήτητη ευγένεια περιέχονται στο παρόν album. Η Λυκούδη φαίνεται να αντλεί διάφορα μουσικά στοιχεία από την παράδοση του έντεχνου λαϊκού, όσο και του ελαφρού τραγουδιού, και υπογράφει μερικές ωραίες μελωδίες. Οι συνθέσεις της είναι οπωσδήποτε αξιόλογες, και αναδεικνύονται ακόμα περισσότερο απ' τις καλές ενορχηστρώσεις του Τάσου Ζαφειρίου, αλλά μάλλον πάσχουν από έναν υπερβολικό ακαδημαϊσμό που στερεί απ' τα τραγούδια την απαιτούμενη σε τέτοιες περιπτώσεις αμεσότητα. Μια αμεσότητα που υπονομεύεται ακόμα περισσότερο απ' τους επιτηδευμένους στίχους του Γιάννη Π. Ιωαννίδη, οι οποίοι βρίθουν συμβολισμών και προσωποποιήσεων μ' έναν αρκετά σοβαροφανή, ξεπερασμένα ρομαντικό και δίχως φαντασία τρόπο. Μια ματιά μόνο στους τίτλους των τραγουδιών αποδεικνύει του λόγου το αληθές: "Χαμήλωσε Για Λίγο Ουρανέ", "Μου Χρωστάς Μια Αγάπη Ουρανέ", Ξενύχτησα Μαζί Με Το Φεγγάρι", "Στη Γειτονιά Του Φεγγαριού", "Η Σελήνη Της Μυτιλήνης". Δεν χρειάζεται νομίζω να επεκταθούμε περαιτέρω σε στίχους όπου περιγράφουν μεταξύ άλλων «χρυσοφτέρουγους αετούς», «καρδιές που φτεροκοπάν» και «αγγέλους που πίνουν δάκρυα»… Η Αγνή και ο πρωτοεμφανιζόμενος Ηρακλής Ζάκκας παρόλ' αυτά έχουν ωραίες φωνές και σηκώνουν επάξια το ερμηνευτικό βάρος του album τραγουδώντας τα δέκα απ' τα δώδεκα τραγούδια. Οι κορυφαίες στιγμές του album ωστόσο έρχονται από τις συμμετοχές του Μανώλη Μητσιά με το "Στη Γειτονιά Του Φεγγαριού" και του Αλέξανδρου Χατζή στο "Παίξτε Τσιγγάνικα Βιολιά", που είναι και το μοναδικό πραγματικά εξωστρεφές κομμάτι του δίσκου. Το Μου Χρωστάς Μια Αγάπη Ουρανέ είναι μια δουλειά που φανερώνει σε κάποιο βαθμό την ευαισθησία και την καλλιέργεια των συντελεστών της και μουσικά διαθέτει ορισμένες στιγμές όπου διαφαίνεται η συνθετική ικανότητα της Πηγής Λυκούδη. Αλλά πέραν αυτών μάλλον αδυνατεί να αποδείξει πως έχει κάποιο ουσιαστικό καλλιτεχνικό ενδιαφέρον στη σημερινή εποχή.
