Το Μέσα Στη Φωτιά είναι το πρώτο προσωπικό album της Μαρίνα Μανωλάκου, στο οποίο ερμηνεύει έξι τραγούδια σε μουσική του Μανώλη Καρπάθιου και στίχους του Γιάννη Κουλλιά και τη διασκευή ενός παραδοσιακού, ενώ το cd τελειώνει με τρία ορχηστρικά θέματα. Η Μανωλάκου είναι τραγουδίστρια με σταθερή παρουσία τα τελευταία χρόνια και αρκετές συνεργασίες, με γνωστότερη τη συμμετοχή της με τον Πασχάλη Τερζή στο τραγούδι των τίτλων του τηλεοπτικού σήριαλ «Αρχιπέλαγος». Ο Μανώλης Καρπάθιος, από την άλλη, είναι μουσικός με σπουδές στη βυζαντινή και παραδοσιακή μουσική και ειδικότερα στο κανονάκι, ενώ το Μέσα Στη Φωτιά είναι η δεύτερη δουλειά που παρουσιάζει ως συνθέτης. Αφού ξεμπερδέψαμε λίγο-πολύ με τις συστάσεις, ας προσπαθήσουμε να περιγράψουμε με κάποιο τρόπο το αλλόκοτο τούτο album, που όπως γράφει και στο δελτίο τύπου, πρόθεση των δημιουργών του είναι να αναδύει τους «σύγχρονους και ερωτικούς ήχους της Κωνσταντινούπολης». Όπως καταλαβαίνει κανείς, είναι σαφές ότι οι ρυθμοί και οι μελωδίες των συγκεκριμένων τραγουδιών διαθέτουν στο σύνολό τους μια ανατολική φυσιογνωμία, όμως η εκκεντρικότητα αυτής της φράσης φαίνεται να αντικατοπτρίζει πλήρως και το ύφος των τραγουδιών. Απλοϊκές μελωδίες γραμμένες χωρίς ιδιαίτερη φαντασία και φορτωμένες με μια ενορχήστρωση που λες και προσπαθεί να χωρέσει με το ζόρι όσο το δυνατό περισσότερα παραδοσιακά και μη όργανα, δημιουργώντας ένα αμφίβολης αισθητικής αποτέλεσμα. Ίσως η προσπάθεια να υπάρχει ένας πιο μοντέρνος ήχος στα τραγούδια να ευθύνεται γι' αυτές τις αισθητικές ακροβασίες, με αποκορύφωμα τη ρυθμική, σχεδόν χορευτική, διασκευή που επιχειρήθηκε στο πασίγνωστο παραδοσιακό "Τζιβαέρι", η οποία αγγίζει εν πολλοίς τα όρια του κιτς. Η εισαγωγή με τα πλήκτρα και το funky(!!!) μπάσο ακολουθείται από βιολί και οδηγείται μέχρι τη μέση σ' ένα ξέφρενο solo κλαρίνο σ' ένα τραγούδι που το βάρος των στίχων του, αν μη τι άλλο, απαιτεί μια λιτή ενορχηστρωτική κι ερμηνευτική αντιμετώπιση. Σ' αυτό το κλίμα κινούνται και τα υπόλοιπα τραγούδια του album, με εξαίρεση τα ορχηστρικά "Οργανικό Α" και "Ταξίδι", όπου επιλέγοντας ο συνθέτης να χαμηλώσει τους τόνους και να χρησιμοποιήσει σαφώς πιο λιτά εκφραστικά μέσα καταφέρνει να δημιουργήσει μια υποβλητική ατμόσφαιρα που απουσιάζει παντελώς απ' το υπόλοιπο album. Η αναποτελεσματικότητα βέβαια των τραγουδιών να συγκινήσουν οφείλεται σε μεγάλο βαθμό και στους στίχους του Γιάννη Κουλλιά. Οι οποίοι μοιάζουν να είναι είτε ανέμπνευστοι: «γνώριμα κι άγνωστα λάθη μου/ βγείτε απ' τα βάθη μου/ και πιείτε στην υγειά μου» ("Μέσα Στη Φωτιά"), είτε - σε κάθε περίπτωση - το λιγότερο υπερβολικοί: «Όνειρο υγρό, χρυσή επιταγή(;)/ την ώρα αυτή, σιγά/ δηλώνω υποταγή» (“Την Ώρα Αυτή”), στίχοι που μάλιστα επαναλαμβάνονται αρκετές φορές από αυτοσχέδια χορωδία δημιουργώντας ένα γκροτέσκο αποτέλεσμα.Σαν να μην έφταναν όλα τα παραπάνω ελαττώματα, το Μέσα Στη Φωτιά έχει την ατυχία να διαθέτει ένα artwork μνημειώδους κακογουστιάς. Από το εξώφυλλο ακόμα, όπου τα ξανθά μαλλιά της τραγουδίστριας ενώνονται με τις φλόγες (προφανώς για να περιγραφεί η ευφάνταστη εικόνα του τίτλου), μέχρι το βιβλιαράκι στο εσωτερικό του cd, όπου οι ακαλαίσθητες φωτογραφίες βρίσκονται ανάμεσα σε φλόγες (και πάλι) και ζωγραφισμένα τεράστια βότσαλα(;;;) σε πρώτο πλάνο, έρχονται όλα μαζί να συμπληρώσουν μια εικόνα γι' αυτή τη δουλειά, που μόνο θετική δε μπορεί να είναι…
