Δίσκος-ντεμπούτο από ελληνικό project, που εντυπωσιάζει και παράλληλα δημιουργεί αισιοδοξία για την ποιότητα των κυκλοφοριών της εναλλακτικής μουσικής οι οποίες κυκλοφορούν στη χώρα μας. Εντυπωσιάζει γιατί, ενώ διανέμεται δωρεάν, είναι πολύ προσεγμένος σαν κυκλοφορία (digipack συσκευασία, artworks, booklet) και αισιοδοξία διότι δημιουργεί ένα πολύ όμορφο και άρτιο μουσικό αποτέλεσμα. Οι Chromatic Sequence είναι ένα project ηλεκτρονικής μουσικής, που κατορθώνει να παντρέψει τον ήχο samplers και midis με άψογες κλασικές ενορχηστρώσεις. Όταν οι Future Sound of London και η αισθητική της Ninja Tune συναντάνε δύο βιολιά, τσέλο, πιάνο, φλάουτο και μερικούς πολύ ποιητικούς στίχους, (συμπεριλαμβανομένων και κάποιων πολύ εύστοχων αποσπασμάτων από θεατρικά) το αποτέλεσμα δεν απέχει από το να είναι πολύ όμορφο και ενδιαφέρον. Όταν δε αυτό το εγχείρημα γίνεται και από κάποιον στη χώρα μας, και δείχνει συν τοις άλλοις πολύ δουλειά, μεράκι και καλή αφομοίωση ορισμένων παραμέτρων, το όλο ζήτημα αποκτά ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Ο δίσκος 7 Μέρες Μακριά περιέχει δεκαοχτώ συνθέσεις (συμπεριλαμβανομένων μερικών «skits», που βοηθούν στη συνοχή και αποτελούνται από στίχους-ποίηση του συνθέτη Γιώργου Στεφανακίδη), οι οποίες κυμαίνονται μεταξύ electronica, μουσικής δωματίου και κινηματογραφικής δράσης. Καταφέρνουν πολύ εύκολα να δημιουργήσουν ιδιαίτερη ατμόσφαιρα, και αυτό είναι το σημαντικότερο για μια νέα δουλειά. Η δε προσθήκη κλασικών οργάνων επιτυγχάνει να προσδώσει στο όλο μουσικό αυτό εγχείρημα το απαραίτητο βάθος, μπόλικο συναίσθημα και λόγους για να το απολαύσει και κάποιος πέραν των ευρύτερων ορίων της ηλεκτρονικής μουσικής. Το “Etude (For2souls)” φαντάζει όσο «καμμένο» όσο το πιο d’n’b’ κομμάτι, το “Liquid” δημιουργεί εύκολα ambient διάθεση, ενώ το “Almost Like Μeditation” θα μπορούσε να είναι εύκολα ένα dance anthem των 1990s. Από την άλλη πλευρά κομμάτια όπως τα “ΑtomK22” και “Haiku” (ένα ιδιότυπο βιολί-τσέλο vs φλάουτο, ορχηστρικό) θα μπορούσαν να είναι τα απαραίτητα μουσικά θέματα μιας ταινίας ή ενός φευγάτου video installation του June Paik. Noμίζω ότι η δουλειά των Chromatic Sequence είναι γεμάτη εικόνες, δράση και καλή μουσική, ενώ παράλληλα δημιουργεί πολλές ελπίδες, τόσο για την πορεία του project μελλοντικά, όσο και για το επίπεδο νέων σχημάτων πειραματικής μουσικής στη χώρα μας. Άντε γιατί το «κακό» με τη house και το electro έχει παραγίνει τελευταία…
