Πρέπει να άρχιζε το καλοκαιράκι του ’95, όταν ένα φιλαράκι μου πάσαρε μια κασετούλα δικής του κοπής, που ξεκίναγε με την “Αναζήτηση” των Goin’ Through. Τόση εντύπωση μου είχε κάνει εκείνο το φωτεινό, αγνό hip hop - στα δεκατέσσερα ήμουνα μη βαράτε - ώστε ακόμα, καμιά φορά, σιγομουρμουρίζω τα στιχάκια του. Τόνοι νερό κύλησαν από τότε στο αυλάκι και να’ μαι με το τελευταίο τους album στο player. Θα ήσουν κακόβουλος αν δεν αναγνώριζες πως τα beats των Goin’ Through είναι καλοδουλεμένα και το flow τους αρκετά ώριμο πια. Άλλωστε, όλοι τους βρίσκονται καιρό στο κουρμπέτι και λίγοι ξέρουν τη mainstream hip hop/r n’b σκηνή τόσο καλά. Όμως, είναι κάμποσα χρόνια τώρα που αναλώνονται σε μια κουραστική μανιέρα, παράγοντας albums-φωτοτυπίες. Το Veto, δυστυχώς, απλά προσθέτει άλλον ένα κρίκο στην παραπάνω αλυσίδα.Το hip hop των σημερινών Goin’ Through στήνεται γύρω από κακόγουστα τσιτάτα, τύπου «…σου βγάζω κόκκινη κάρτα» - λες και δεν μας έφτανε ο Φοίβος. Δεν λείπουν επίσης τα βαρυμάγκικα tracks με τις άτιμες γκόμενες, που τείνουν να γίνουν τα καψουροτράγουδα των ’00s, αλλά ούτε και οι δασκαλίστικες καταγγελίες, που τους βρίσκουν πάνω στον lifestyle θρόνο τους να κουνάνε αυστηρά το δάχτυλο προς πάσα κατεύθυνση (ότι νόμιζα πως γλιτώσαμε απ’ τον Σφακιανάκη). Σα να το έχουνε βάλει σκοπό να γίνουν το αντίπαλο δέος - ή μήπως το σωσίβιο; - του λαϊκοπόπ συνονθυλεύματος που κυριαρχεί στα media, με το Veto να είναι άλλο ένα σκαλί στη σκάλα του μεγαλεπήβολου σχεδίου τους.Δεν είναι κακό να είσαι mainstream, προλαβαίνω τις όποιες ενστάσεις. Ο Kanye West είναι mainstream, o Jay-Z είναι mainstream, ο Timbaland είναι καρά-mainstream και αρκετοί ακόμα οι οποίοι αναφέρονται στο track “Κάρτα” του album. Όλοι αυτοί όμως γράφουν τραγουδάρες, κάποιες με το πρώτο γράμμα κεφαλαίο. Ένα τέτοιο άμα σκάρωναν οι Goin’ Through για το Veto, εγώ θα το βούλωνα και μάλιστα με ευχαρίστηση.
