Η τρίτη δουλειά των «Διόνυσος» τιτλοφορείται από «Άκρη σε άκρη» και όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στο δελτίο τύπου φιλοδοξεί να ακουστεί από άκρη σε άκρη… Θα μου επιτρέψετε να κρατήσω τις επιφυλάξεις μου…Σε καμία περίπτωση με την παραπάνω επιφύλαξη δεν θέλω να θεωρηθώ κακοπροαίρετος απέναντι στο γκρουπ, απλά… είναι πλέον πολύ μικρό πιστεύω το κοινό το οποίο θα μπορούσε να δεχτεί τον ήχο αυτόν. Κλασική ελληνόφωνη ροκ μπάντα με όλα τα αρνητικά αλλά και τα θετικά που συνοδεύουν τον παραπάνω χαρακτηρισμό. Δυνατές κιθάρες, ηχητικοί παροξυσμοί αλλά και μελωδικά περάσματα χωρίς καμία ιδιαίτερη πρωτοτυπία κτλ… Δε θα σταθώ περισσότερο στην έλλειψη πρωτοτυπίας και ιδεών, την θεωρώ δεδομένη πλέον «κακοδαιμονία» της ελληνόφωνης ροκ σκηνής.Με δεδομένη την παραπάνω παρατήρηση λοιπόν οι Διόνυσος δεν είναι καθόλου κακοί σε αυτό που κάνουν, αντιθέτως το cd τους ξεκινά με 3 πολύ όμορφα τραγούδια («Φάλτσα ζωή», «Σταμάτησε με», «H μουσική δυναμώνει») ακολουθεί το «Bραζιλία» -το οποίο από το πρώτο άκουσμα σου θυμίζει κάτι σε μωρά στη φωτιά-, οι διασκευές «Όσο αργεί να ξημερώσει» και «Στέλλα η σμυρνιά», δύο πιο μελωδικά και μελαγχολικά τραγούδια («Θάλασσα ουρανός», «Σ’ έναν άγνωστο πλανήτη»), «Το περίστροφο» το οποίο κινείται στο τυπικό ελληνόφωνό κιθαριστικό στυλ. Αυτά είναι τα 9 από τα δέκα τραγούδια που περιέχει το «Από άκρη σε Άκρη». Για το τέλος κράτησα το track νούμερο 9 το οποίο ονομάζεται «6 6 6». «Ποιον απ τους 6-6-6 δρόμους να διαλέξω/ σε ποια από τις 6-6-6 πόλεις να χαθώ/ ποια απ τα 6-6-6 όνειρα να κλέψω/ έχω 6-6-6 τρόπους να σε μισώ». Οk, και λοιπόν; Τι θέλει να πει ο ποιητής; Αν οι Διόνυσος θέλουν να απευθυνθούν στους πιτσιρικάδες που κατά λάθος ακούν και ελληνόφωνο ροκ, το cd τους είναι σούπερ! Αν πάλι θέλουν κάτι παραπάνω, που ειλικρινά πιστεύω πως με τη δεκάχρονη αξιοπρεπή πορεία τους σίγουρα θέλουν- ίσως πρέπει να ξαναδούν κάποιες λεπτομέρειες της δουλειάς τους και να πειραματιστούν ίσως λίγο παραπάνω στη μουσική τους…Όπως και να χει οι «Διόνυσος» όπως βλέπω και στα dates είναι από τα πιο ενεργά συγκροτήματα σε ζωντανές εμφανίσεις αυτή την περίοδο. Όσοι είναι φίλοι της ελληνόφωνης σκηνής θα ακούσουν και ίσως εκτιμήσουν αρκετά την εν λόγω κυκλοφορία, οι υπόλοιποι δεν νομίζω ότι πρόκειται να την προχωρήσουν σε δεύτερη ακρόαση… Υ.Γ. Στο cd -σαν σλόγκαν- αναφέρεται: «Το ροκ είναι μια σφαίρα που τινάζει τα μυαλά μας στον παράδεισο». Το εξώφυλλο το βλέπετε, ας μην μιλήσω για κακογουστιά και έλλειψη αισθητικής, το αφήνω στην κρίση σας.
