Χρειάστηκαν έξι ολόκληρα χρόνια για να ξαναδούμε στα μέρη μας το δανέζικο duo των Raveonettes, που πριν από 20 (!) σχεδόν χρόνια μας είχε χαρίσει ένα από τα πλέον χαρακτηριστικά radio hits της γενιάς μας, το φοβερό και retro έμπνευσης “Love In A Trashcan”. Όταν αυτό είχε κυκλοφορήσει ως μέρος της δεύτερης δισκογραφικής δουλειάς τους – του Pretty In Black του 2005 – δεν ήταν λίγοι όσοι έκαναν τότε λόγο για ένα one hit wonder που σύντομα θα έσβηνε τόσο από τα ερτζιανά, όσο και από τις λίστες στα iPods που κάποτε κουβαλούσαμε όπου πηγαίναμε. Να όμως που τα iPods θα τα αποχαιρετούσαμε με συνοπτικές διαδικασίες τα χρόνια που θα ακολουθούσαν, εν αντιθέσει με τους Raveonettes, που συνέχισαν από το Pretty In Black και έπειτα να κυκλοφορούν δισκογραφικές δουλειές όλο και πιο ενδιαφέρουσες, dreamy και σκοτεινές, συνδυάζοντας ιστορίες για έρωτες, πάθη και προδοσία με τη 60s αισθητική χάρη στην οποία αγαπήθηκαν, πιστοί στην παράδοση που κάποτε δημιούργησαν οι Velvet Underground (η επιρροή των οποίων είναι βαθιά χαραγμένη στο στυλ και τη μουσική τους). Το βράδυ του Σαββάτου που μας πέρασε, το Avopolis βρέθηκε στη συναυλία των Raveonettes στο Gagarin 205 και μεταφέρει λίγο από το κλίμα που δημιούργησε το αγαπημένο indie/garage revival duo. Spoiler alert: ήταν φανταστικό.
Η βραδιά άνοιξε στις 21.00 όταν οι Noda & The Pappas κατέλαβαν το stage του Gagarin, προσκαλώντας το κοινό να παίξει “Piano In The Shower”. Ο Noda Pappa, frontman των πολύ αγαπημένων Acid Baby Jesus, έχοντας κυκλοφορήσει την προηγούμενη χρονιά τον πρώτο του solo δίσκο με μια εξαιρετικά χαρισματική μπάντα νέων μουσικών (δηλαδή τους Σέργιο Βούδρη, Οδυσσέα Τζιρίτα, Κωνσταντίνο Συνοδινό, Κώστα Στεργίου και Παναγιώτη Κωστόπουλο), ζέστανε το κοινό παρουσιάζοντας δείγματα από αυτήν του τη δουλειά, δημιουργώντας μια χαρακτηριστικά retro ατμόσφαιρα με ‘70s αναφορές και soft rock πνεύμα, χωρίς να λείπει το glam στοιχείο που έκανε τη διαφορά. Με το σχήμα του να εμφανίζεται ιδιαίτερα δεμένο και τον ίδιο εμφανώς κεφάτο, το vibe που κατάφερε ο Νώντας Παππάς και η παρέα του να φέρει σύντομα στο venue μας έκανε να λικνιστούμε υπό τη μουσική τους και να φανταστούμε roadtrips με soundtrack εκείνους και τους Beach Boys. Και είμαστε βέβαιοι ότι το εν λόγω σχήμα έχει πολλά να μας δώσει στο μέλλον, γι’ αυτό αν δεν το γνωρίζετε, τσεκάρετε ASAP.
Μετά το θερμό άνοιγμα της συναυλίας, ο κόσμος είχε πλέον συρρεύσει για τα καλά όταν στις 22.20 οι Raveonettes βγήκαν στη σκηνή της Λιοσίων, με το κοινό να τους υποδέχεται με λαχτάρα. Ένα κοινό που – αν κρίνουμε από τον ηλικιακό μέσο όρο στο χώρο – έμοιαζε να είναι το ίδιο με αυτό που δημιουργήθηκε δυναμικά όταν η μπάντα μας συστήθηκε λίγο μετά τον σχηματισμό της, αποδεικνύοντας ότι τελικά θα δημιουργούσε ένα πιστό fan base και στη χώρα μας. Δεν έλειπαν φυσικά και νεότερης ηλικίας ακόλουθοι του συγκροτήματος, που ενδεχομένως να βρίσκονταν σε προσχολική ηλικία όταν το δίδυμο του Sune Rose Wagner και της Sharin Foo έκαναν τα πρώτα τους δισκογραφικά βήματα.
Μαζί με τους touring μουσικούς του, το συγκρότημα ξεκίνησε το best of set του με το “Attack of the Ghost Riders”, συνεχίζοντας με τα “Veronica Fever”, “Do You Believe Her” και “Chains”. Όλα από το Whip It On του 2002 με το οποίο και συστήθηκαν στο μουσικό στερέωμα. Οι ίδιοι θα συνέχιζαν παρουσιάζοντας ολόκληρο τον δίσκο – όπως άλλωστε και δήλωσαν όταν καλησπέρισαν το αθηναϊκό κοινό – με τα “Cops on Our Tail”, “My Tornado”, “Bowels of the Beast” και “Beat City”.
Η συνέχεια θα ερχόταν με τα “Noisy Summer”, “That Great Love Sound” και “Little Animal” από το Chain Gang Of Love της επόμενης χρονιάς, ενώ πιο σκοτεινές κιθαριστικές συνθέσεις και reverb θα έρχονταν όσο περνούσε η ώρα με κομμάτια όπως το “Lust”, “Dead Sound” και “Hallucinations” του 2007.
Παρά τα κάποια τεχνικά προβλήματα που υπήρξαν κατά τη διάρκεια της εμφάνισής τους (με τη Sharin Foo να φαίνεται να κάνει χαρακτηριστικά νοήματα στον ηχολήπτη αρκετές φορές κατά τη διάρκεια της βραδιάς), οι Raveonettes εμφανίστηκαν εμφανώς ορεξάτοι στη σκηνή του Gagarin, με ένα καλά μελετημένο setlist-tribute στις καλύτερες στιγμές της καριέρας τους, ένα φοβερό light show – όμοιο με αυτό προηγούμενων εμφανίσεών τους – που κούμπωνε μοναδικά με την παλλόμενη ατμόσφαιρα της μουσικής τους και την ονειρική της διάθεση, και με όσους βρέθηκαν εκεί να επιβραβεύουν και με το παραπάνω το συγκρότημα.
Δεν αποτελεί έκπληξη το ότι αφού έκλεισαν το main set τους με το “When Night Is Almost Done”, οι Raveonettes επέστρεψαν λίγα λεπτά μετά για το αναμενόμενο encore με το κομμάτι που έκανε τα εγχώρια radar να τους «πιάσουν». Το χαρακτηριστικό opening του “Love In A Trashcan” ήταν λοιπόν αρκετό για μια έκρηξη χορού στο κοινό που το γλέντησε με την ψυχή του, για να δώσει στη συνέχεια πάσα σε ένα από τα καλύτερα κομμάτια ολόκληρης της δισκογραφίας του συγκροτήματος, βγαλμένο σχεδόν από κάποιον δίσκο των Jesus & Mary Chain. “Aly, Walk With Me” λοιπόν για ένα ευπρόσδεκτα dark τέλος, από το Lust του 2007. Και όλο αυτό με την ευχή να μην χρειαστεί να περιμένουμε ξανά έξι χρόνια για μια επίσκεψη των Raveonettes στα μέρη μας.
The Raveonettes Setlist:
Attack of the Ghost Riders
Veronica Fever
Do You Believe Her
Chains
Cops on Our Tail
My Tornado
Bowels of the Beast
Beat City
Noisy Summer
That Great Love Sound
Heartbreak Stroll
Little Animal
Love Can Destroy Everything
Hallucinations
Lust
Dead Sound
The Enemy
Endless Sleeper
When Night Is Almost Done
Encore:
Love in a Trashcan
Aly, Walk With Me
