Η 2η μέρα του φετινού Up The Hammers μας βρήκε στο Gagarin από νωρίς, έστω και αν η κούραση της 1ης μέρας ήταν έκδηλη, σε σημείο που τα energy drinks φάνταζαν απαραίτητα για να συγκεντρώσουμε δυνάμεις. Δεν ήσαν πάντως λίγοι οι παρευρισκόμενοι που (ξανά) τίμησαν το event ήδη από τα εναρκτήρια σχήματα του απογεύματος, προσδοκώντας προφανώς τόσο την περιρρέουσα «οικογενειακή» ατμόσφαιρα των sets, όσο και την ποιότητα των μουσικών συνοδοιπόρων.
Την αυλαία άνοιξαν οι speed/heavy metallers Speed Queen υπό ένα μοτίβο καλπάζουσων ταχυτήτων. Δίχως να προδίδουν στο παραμικρό τη βέλγικη καταγωγή τους, παρέδωσαν ένα απολαυστικό set, στο οποίο τα αποθέματα ενέργειας έμοιαζαν καθόλα αμείωτα. Με σύμμαχο τον πολύ καλό ήχο, αλλά και τη θετική διάθεση που πλανιόταν από άκρη σε άκρη της αρένας, κέρδισαν το χειροκρότημα του κοινού, αφήνοντας τις καλύτερες δυνατές εντυπώσεις. Στα πολλά υπέρ συνυπολογίστε και την εξαίρετη διασκευή στο "Nice Boys" των Rose Tattoo, η οποία ενδεχομένως να υπερτερούσε της αυθεντικής εκδοχής.
Τη σκυτάλη παρέλαβαν οι παλαίμαχοι Traitor's Gate, επιδεικνύοντας κάθε δυνατή αντοχή στο κλασικότροπα παλιακό αγγλικό ατσάλι. Ο ήχος ξανά ιδανικός, προσπερνώντας τα κακώς κείμενα της 1ης ημέρας του φεστιβάλ, κατά την οποία αρκετές μπάντες εισήλθαν μουδιασμένες στα εναρκτήρια λεπτά τους επί σκηνής. Αυτή, ωστόσο, δεν ήταν η περίπτωση για τους Traitor's Gate, οι οποίοι φάνταζαν αρκούντως δεμένοι και καλοπροβαρισμένοι, ξεκινώντας από το εκτελεστικό κομμάτι έως τη λάιβ τους παρουσία. Το μόνο αρνητικό; Το νέο υλικό δεν κέντρισε ιδιαίτερα το προσωπικό μου ενδιαφέρον. Σε κάθε τι άλλο, παρέδωσαν μια αντικειμενικά αψεγάδιαστη εμφάνιση.
Τους Crystal Viper της Marta Gabriel τους είχα αφήσει στο μακρινό πλέον 2007, όταν έκαναν το εξαιρετικό τους ντεμπούτο με το The Curse Οf Crystal Viper. Εμφανώς αναζωογονημένοι, εμφυσώντας πνοή ανοξείδωτου μετάλλου σε κάθε τους κίνηση, κατέκτησαν τις εντυπώσεις με σχετική ευκολία χάρη στην αειθαλή πυγμή που επέδειξαν σε όλη τη διάρκεια της παραμονής τους στη σκηνή. Με μπροστάρισσα τη Marta Gabriel σε ρόλο axewoman, αλλά και με τον «παιχνιδιάρη» Andy Wave να έχει κέφι, άλωσαν το Gagagin προξενώντας σωρεία γηπεδικών ιαχών. Η αγαπητή frontwoman δεν φάνηκε μάλιστα στιγμή να βαρύνεται από τον διπλό της ρόλο, μήτε καν όταν άφησε την κιθάρα στο πλάι για την απόδοση του "Agents Οf Steel" των Agent Steel και την κορύφωση των απαιτητικών φωνητικών του.
Η εμφάνιση των Glacier μας είχε γεμίσει όλους με ανυπομονησία, έστω κι αν μοναδικό αυθεντικό μέλος είναι πλέον ο τραγουδιστής Michael Podrybau. Κουβαλώντας ωστόσο τις ευλογίες των υπόλοιπων, συγκέντρωσε μια ομάδα άξιων εκτελεστών για να φέρει εις πέρας τη δύσκολη αποστολή της πλήρωσης μιας αυθεντικής 1980s US metal αίσθησης. Και η αλήθεια είναι πως τα νέα πρόσωπα έφεραν εις πέρας επάξια τον ρόλο τους. Μοναδική παραφωνία, τελικά, στάθηκαν τα φωνητικά του Podrybau, ο οποίος σε αρκετά στιγμιότυπα φάνηκε βεβαρημένος από το προχωρημένο της ηλικίας του. Όπως και να έχει, η εμφάνιση σημείωσε θετικό πρόσημο, με ύμνους της τάξης των "Speak No Evil", "Devil In Disguise" και το κλασικό "Vendetta" να λάμπουν ζωηρά στις ανάλογες στιγμές του set.
Με την περίπτωση των Ολλανδών heavy metallers Emerald ήμουν παντελώς ξένος, τόσο αναφορικά με το Down Town (1985), όσο και με το πρόσφατο comeback Voice For The Silent (2017). Μπορείτε να φανταστείτε λοιπόν την έκπληξη μόλις αντίκρισα μια καθόλα αειθαλή μπάντα, η οποία δεν έχανε ευκαιρία να εορτάσει επί σκηνής την επιστροφή της στην Ελλάδα, είτε μέσω γουστόζικων πενιών, είτε αντίστοιχων δηλώσεων. Οι δε αντιδράσεις από τον κόσμο ήταν ξανά θετικές, δεδομένου πως οι Glacier είχαν ήδη ζεστάνει το κλίμα· θέτοντας έτσι ένα ακόμα λιθαράκι σε μια εμφάνιση που τίποτα δεν είχε να ζηλέψει των χρυσών 1980s ημερών.
Οι επίσης Βρετανοί Saracen αποτέλεσαν την πιο ιδιαίτερη μπάντα του Up The Hammers, ελέω της prog χροιάς που σημαδεύει την απαράμιλλη θεατρικότητα του υλικού τους. Ενδέχεται μάλιστα η πυριφλεγής τους στόφα να παρέδωσε την πιο αξιομνημόνευτη εμφάνιση της 2ης ημέρας του φεστιβάλ, τόσο χάρη στην άπταιστη απόδοση των καλίγραμμων μελωδιών, όσο και λόγω της απαιτητικής αναπαράστασης της ατμόσφαιρας των τραγουδιών. Η αλήθεια βέβαια είναι πως ο Steve Bettney παρουσίασε μια δυσκολία να χτυπήσει εκείνες τις πιο ψηλές νότες του "Heroes, Saints & Fools", αλλά τα στιγμιότυπα αυτά φάνταζαν αμελητέα σε μια κόκκινη θάλασσα όπου ποιητές και κουρσάροι γίνονταν ένα με το μαινόμενο κύμα. Για την ιστορία, σπάνια ο κόσμος στο Gagarin τραγούδησε τόσο μαζικά, ως μία φωνή. Σε σημείο που τα "Red Sky", "Follow The Piper", "Heroes, Saints & Fools", "Crusader" και "Ready To Fly" φάνταζαν ως λυρικό ανάγνωσμα μιας αρχαίας περγαμηνής, αντί για ζωντανή απόδοση πλούσιων μουσικών συνθέσεων.
Για το κλείσιμο είχαμε βέβαια το κατά πολλούς heavy metal γεγονός του αιώνα: τη νεκρανάσταση των σεβάσμιων cult ηρώων Heavy Load. Όντας άρτια προετοιμασμένοι, τόσο στο εκτελεστικό τμήμα, όσο και ως προς την τριπλή μοιρασιά των χαρακτηριστικών φωνητικών, οι Σουηδοί παρέδωσαν μια συναυλία πυρακτωμένου μετάλλου, που σε τίποτε δεν θύμιζε φθαρμένους από τη λήθη γερόλυκους. Για καλή μας τύχη, δηλαδή, οι φήμες που κατέφθασαν από την αντίστοιχη βραδιά στο γερμανικό Keep It True δεν επαληθεύτηκαν, μιας και οι υπάρχουσες μαρτυρίες εξιστορούσαν τη διεξαγωγή ενός set μέτριου από πολλές απόψεις.
Οι Heavy Load δεν εμφανίστηκαν στο Up The Hammers ως σεβάσμιοι παλαίμαχοι. Αντιθέτως, ξεκινώντας από το στήσιμο του αστραφτερού drum set, μέχρι τις έγχορδες επιλογές –και συμπληρώνοντας με τον άρτιο σχεδιασμό μιας καλοπροβαρισμένης παράστασης– εντυπώθηκαν ως έμπειροι πολεμιστές, με πλήρη γνώση των όπλων/οργάνων που κατέχουν. Ξετινάζοντας έτσι τη φθορά δίσκων σκονισμένων εδώ και δεκαετίες, απέδωσαν το υλικό τους με ανατριχιαστική εντέλεια, λες και μιλάμε για κομμάτια που έγραψαν χθες και όχι σε μια μακρινή, οργισμένη νιότη.
Η δε setlist φάνταζε ονειρική, με τα "Heavy Metal Angels (In Metal Αnd Leather)", "Heavy Metal Heaven", "Dark Nights", "Lionheart", "Heathens From Τhe North", "Trespasser", "Roar Οf Τhe North", "I'm Alive", "Stronger Than Evil", "Singing Swords" και άλλα πολλά να σπέρνουν ρίγη συγκίνησης σε ένα εκστασιασμένο κοινό, το οποίο δεν σταματούσε λεπτό το τραγούδι. Φαινόμενο πασιφανές, δεδομένου πως αναφερόμαστε σε ένα cult metal σχήμα που παρέμενε μακριά από τα φώτα του mainstream, μετρώντας μια αδράνεια η οποία διήρκησε πάνω από 3 δεκαετίες. Οι Heavy Load, έστω και αργά, κέρδισαν όμως την καταξίωση που δικαιούνταν. Ποιος αλήθεια θα φανταζόταν ότι θα γέμιζαν ένα παλλόμενο Gagarin, τη στιγμή που έτεροι συνοδοιπόροι εμφανίζονται σε clubs πολύ μικρότερης χωρητικότητας;
Εν κατακλείδι, ο απολογισμός του Up The Hammers 2018 μαρτυρά ένα ακόμη επιτυχημένο event. Και οι συνήθεις ύποπτοι από το εξωτερικό κατέφθασαν, και τα φιλικά πηγαδάκια συγκεντρώθηκαν, αλλά και τα χάρτινα βραχιολάκια συντρόφευσαν αναμνηστικά από παλαιότερες εκδόσεις του φεστιβάλ. Πλέον ανανεώνουμε το ραντεβού για την επόμενη χρονιά, που ήδη αναμένεται καυτή αφού έρχονται στην Ελλάδα (μεταξύ άλλων) οι Armored Saint, Paradox, Solstice και Hittman. Ο Μάρτιος βέβαια του '19 φαντάζει ακόμη μακρινός.
{youtube}H3PNvcROTUM{/youtube}
