«No one wants to be the odd one out at times/ No one wants to be the Negro Swan/ Can you break sometimes?».
Ο Dev Hynes σίγουρα κάτι ξέρει επί τούτου. Μαύρος, αμφιφυλόφιλος, ακατάτακτος, εκκεντρικός, ο πολυπρισματικός καλλιτέχνης μιλάει στον νέο του δίσκο (4ο, ως Blood Orange) για αυτά ακριβώς τα συναισθήματα: το να είσαι ο απόκληρος, ο περιθωριοποιημένος εξαιτίας της διαφορετικότητάς σου· κατά συνέπεια, μιλάει και για την ανάγκη του ανήκειν.
Δεν βρίσκεται μακριά η κοινωνικοπολιτική ματιά του Negro Swan από αυτή του Freetown Sound (2016), του άλμπουμ δηλαδή που έστρεψε πολλά αυτιά προς τη μεριά του Hynes. Όπως δεν στέκει μακριά, εδώ που τα λέμε, κι από όλες τις άλλες πτυχές εκείνου του δίσκου. Και τώρα –όπως και τότε– ο Blood Orange αποδεικνύεται ομαδικός παίκτης, εντάσσοντας στο concept του διάφορους ετερόκλητους συνεργάτες. A$AP Rocky, Ian Isiah, Georgia Anne Muldrow, Steve Lacy, Tei Shi κ.ά. τον συνδράμουν λοιπόν στις ερμηνείες, ενώ τμήματα ενός ηχογραφημένου διαλόγου του με την trans ακτιβίστρια Janet Mock σχολιάζουν διάφορες γωνιές του άλμπουμ. Και βέβαια, είναι και πάλι η οπτική του επί της μαύρης (αλλά όχι μόνο) παράδοσης που κρατάει κεντρικό ρόλο στο υφολογικό κομμάτι.
Αλλά υπάρχουν και διαφορές ανάμεσα στα δύο άλμπουμ. Τούτη τη φορά, για παράδειγμα, ο Hynes καταθέτει ένα σύνολο τραγουδιών που ακούγεται πιο προσιτό, πιο έτοιμο να σου πιάσει την κουβέντα στο χαλαρό. Η παραγωγή, επίσης, μοιάζει να αρκείται σε λιγότερα, σε μια πιο ξεκάθαρη προσέγγιση. Έτσι, κάποια τραγούδια σε βρίσκουν πολύ πιο εύκολα: το εναρκτήριο “Orlando”, λ.χ., ακόμα κι όταν βάζει μπροστά τις σειρήνες (οι οποίες αποτελούν επαναλαμβανόμενο μοτίβο στον δίσκο) ή όταν αλλάζει απότομα λίγο πριν το τέλος, δεν σε διώχνει ποτέ. Την ίδια αίσθηση καλωσορίσματος αφήνουν και συνθέσεις όπως το “Saint” ή το “Dagenham Dream” –παρότι μια ματιά στους στίχους αποκαλύπτει αμέσως το σκοτεινό περιεχόμενο. Δεν αποποιείται την «τρέλα» του ο Βρετανός καλλιτέχνης· μοιάζει όμως να ενδιαφέρεται να την εντάξει πιο ομαλά στον διάλογο που επιχειρεί να ανοίξει με τον ακροατή.
Ίσως, από την άλλη, για την ευκολία εισόδου στο Negro Swan να ευθύνεται ακριβώς η εξοικείωσή μας με εκείνο που είναι (και που κάνει) ο Blood Orange. Ξέρουμε δηλαδή πια το ενδιαφέρον του για το R'n'B, τη soul και το funk, για τον Stevie Wonder, τον Marvin Gaye και τον Prince. Ξέρουμε επίσης το παιχνίδι της παρά τρίχα αποφυγής των κλισέ στο οποίο συνήθως επιδίδεται, ενώ έχουμε πιάσει και όσα εκπέμπουν οι επιλογές του ως προς τον ήχο –όντας γνώστες πλέον της ικανότητάς του να φτιάχνει ποπ μουσική που σαφέστατα αναφέρεται στους μεγάλους παίκτες του παρελθόντος, παραμένοντας όμως ιδιοσυγκρασιακή. Εν ολίγοις, έχουμε καταλάβει ότι πίσω από τη λεπτή φωνή κρύβονται πολλά πρόσωπα, καθένα διεκδικώντας τον χώρο του. Και η αγωνία του να βάλει όλα αυτά τα πρόσωπα να συνυπάρξουν, είναι διαχρονικά το στοιχείο που κάνει τα άλμπουμ του τόσο ενδιαφέροντα.
Είναι πάντως άδικο να δούμε το Negro Swan ως το άλμπουμ όπου ο Dev Hynes κάθεται στ’ αυγά του, αναδιατάσσοντας απλώς τα κεκτημένα. Περισσότερο, θα έλεγα, είναι ο δίσκος όπου τον βρίσκουμε πιο κατασταλαγμένο, αλλά και πιο αποφασισμένο να αφαιρέσει από το οικοδόμημα της τραγουδοποιίας του, προκειμένου να μιλήσει πιο άμεσα και κατανοητά. Είναι σαν να μας λέει: «ναι, είμαι λοξός, μα δεχτείτε με. Δείτε, προσπαθώ κι εγώ να ταιριάξω στον κόσμο σας». Αλλά η διάθεσή του για το αναπάντεχο δεν έχει εξαφανιστεί: είτε αναφερθούμε στο ξεκούρδισμα που αφαρμόζει ύπουλα σε διάφορα σημεία, είτε στην απόφασή του να βάλει τον P. Diddy να αποκαλύψει τα εσώψυχά του στο “Hope”, το ζιζάνιο εξακολουθεί να δουλεύει υπερωρίες, λίγο κάτω από την επιφάνεια.
«The first kiss was the floor», τραγουδάει ο Hynes στην έναρξη, πηγαίνοντας πίσω στα χρόνια που, ως παιδί, γνώρισε το σκληρό πρόσωπο των συνομηλίκων του, εξαιτίας της εμφάνισής του. Από τότε έζησε και έκανε πολλά –με τους Test Icicles, ως Lightspeed Champion, και τα τελευταία χρόνια ως Blood Orange. Έκανε όσα χρειάστηκαν ώστε να γίνει αποδεκτός, και πλέον του επιτρέπεται να σηκώνει το βλέμμα προς τα επάνω. Προς τα εκεί όπου δεν υπάρχει ταβάνι, αλλά ένας ουρανός άπειρων δυνατοτήτων.
{youtube}Q0gG0DtbPcY{/youtube}
