Outer Space ονομάζεται το πρότζεκτ που σχημάτισε ο John Elliott το 2007 για να εκφράσει τις ηλεκτρονικές και κατά κύριο λόγο ambient ανησυχίες του. Έχοντας συμμετάσχει σε πληθώρα σχημάτων –με γνωστότερο αυτό των Emeralds– o Elliott επέλεξε ως βασικό συνεργάτη τον Andrew Veres και μαζί έχουν κυκλοφορήσει μέχρι τώρα πάνω από 15 άλμπουμ, αριθμός διόλου ευκαταφρόνητος σε σχέση με τα έτη δραστηριότητάς τους. Δύο χρόνια λοιπόν μετά το τελευταίο τους EP Phantom Center, επιστρέφουν με το άλμπουμ Gemini Suite.
Το Gemini Suite είναι μία ambient σουίτα χωρισμένη σε 2 μέρη, τιτλοφορημένα μονάχα από τη διάρκειά τους και εκτεινόμενα ένα σε κάθε πλευρά της πολύ προσεγμένης αισθητικά βινυλιακής έκδοσης. Ηχογραφήθηκε στο Οχάιο (τόπο καταγωγής του Elliott) και έμπνευση για αυτήν αποτέλεσε η προτροπή από φίλους του να ηχογραφήσουν κάτι που θα κατεύναζε τα γεμάτα ενέργεια παιδιά τους, καταφέρνοντας να τα κοιμίσει.
Με αφετηρία αυτό το ομολογουμένως ιντριγκαδόρικο κίνητρο, οι δύο μουσικοί αφέθηκαν στο χτίσιμο ηχοτοπίων που τηρούν τις ευρωπαϊκές kosmische παραδόσεις, αποδεικνύουν ότι το new age μπορεί να μην είναι εξ ορισμού γλυκερό και ανυπόφορα βαρετό και εν τέλει αποτίνουν φόρο τιμής στην ωραιότερη πλευρά της αναλογικής ambient. Μάλιστα, χωρίς να αποφύγουν όλα εκείνα τα κλισέ που χαρακτηρίζουν περιβαλλοντολογικές ambient συνθέσεις (π.χ. ήχους από κελάηδισμα πουλιών ή κύματα), καταφέρνουν να ακούγονται 100% to the point και καθόλου μα καθόλου κοινότοποι. Το λες και κατόρθωμα.
Ακόμη μεγαλύτερο κατόρθωμα, όμως, αποτελεί η γαλήνια αίσθηση που σου αφήνει η ακρόαση του άλμπουμ και το άμεσο αποτέλεσμά της στον περιβάλλοντα χώρο –διαπιστώνεις μάλιστα πως το τελικό αποτέλεσμα λειτουργεί σε όλες τις ηλικίες και σε πληθώρα περιστάσεων. Μπορεί να μην πάρει τον ακροατή ο ύπνος, αλλά είναι δεδομένο πως ένα ταξίδι της καλύτερης ποιότητας θα το 'χει κάνει, αποκομίζοντας όλα τα οφέλη της εικονικής περιήγησης.
Γήινο όπως η ζεστασιά του αναλογικού ήχου και εξωγήινο όπως το άπειρο του σύμπαντος, το Gemini Suite δεν χαρακτηριστικέ αδίκως ως «το δικό τους Discreet Music» (βλ. Brian Enο). Καταφέρνει πράγματι να πετύχει το απροσδιόριστο εκείνο –μη– συναίσθημα το οποίο οριοθέτησε το 1975 ο Βρετανός μουσικός: όσο μαγικό είναι να χαθείς στην ατάραχή του δίνη, άλλο τόσο είναι και καθαρτήριο.
Ακούστε τον δίσκο εδώ
