Οι Lamb και οι Massive Attack κυκλοφορούν συλλογές, οι Portishead υπόσχονται δίσκο εδώ και μια τετραετία περίπου, οι Bows και οι Amstrong έχουν εξαφανιστεί από τον πλανήτη και ένας τύπος από το Brighton έρχεται να σβήσει τη δίψα των trip-hop-holics.
Ως Backini ο Rob Quickenden κυκλοφόρησε το “Threads” το 2003 (αν και η διανομή στη χώρα μας έγινε το 2005) «κατακλέβοντας», όπως και ο ίδιος παραδέχτηκε περιχαρής σε συνέντευξη του, ένα τσούρμο καλλιτέχνες για να φτιάξει δυσεύρετης ομορφιάς και ελαφρότητας easy listening κομμάτια όπως το “Go Go killer” ή το “Dreamer”.
Φέτος, παραμένοντας στη Lumenessence, φοράει πιο σκούρα ρούχα και επαναπροσδιορίζει τον ήχο του με το “Re:Creation”. Δε αρκείται στην πετυχημένη συνταγή του πρώτου δίσκου και πάει αμέσως ένα βήμα παρακάτω, ή καλύτερα παραπάνω. Αφήνοντας πίσω τη Bent-ική lounge-άδα, μαζεύει πάλι rappers, κιθαρίστες, ντράμερ που κάνουν το δίσκο να ακούγεται λιγότερο ηλεκτρονικός και περισσότερο ζωντανός.
Το εναρκτήριο “Little big horn” θυμίζοντας Stereo Mc’s με γυναικεία φωνητικά, σε βάζει αμέσως στο κλήμα του δίσκου. Το “Electro industry” (αρχικά συνόδευε ως b-side το επτάιντσο του “Victoria falls” που περιέχεται στο δίσκο) επιβεβαιώνει τις ομοιότητες με τους Avalanches. Τα “Boathouse”, “Le anime” και “Family secret” επιδεικνύουν τις ικανότητες του Quickenden στο χειρισμό των ηλεκτρονικών μέσων που έχει στη διάθεση του, ενώ το “Chameleon” θα μπορούσε να είναι ένα από τα καλύτερα κομμάτια του “100TH Window”.
Ο Backini είναι αρκετά ευφυής ώστε να μην στραβοπατάει και να μην τσαλακώνει την καλή εικόνα που έδωσε με την πρώτη του δουλειά. Αντίθετα το “Re:Creation” είναι απλά καλύτερο και ωριμότερο ανεβάζοντας τις προσδοκίες για την επόμενη του κίνηση.
