Δύσκολοι καιροί για πρίγκηπες αλλά πάντα υπάρχει τρόπος να κυκλοφορήσεις το δικό σου μουσικό παραμύθι στο σήμερα. H Δώρα Τσίγκα, μια μουσικός και τραγουδοποιός από “κούνια”, με αξιοσημείωτη θητεία σε σχολικές μπάντες αξιώσεων και jazz n blues μουσικές συντροφιές, έριξε τα ταρώ, βαφτίστηκε καλλιτεχνικά ως Rosey Blue, και δούλεψε χωρίς εκπτώσεις και με όλη τη δύναμη του συναισθηματικού κόσμου της πάνω σε εννέα τραγούδια, με ονόματα από τα φύλλα της αγαπημένης της μυστικιστικής τράπουλας. To ντεμπούτο album της, Swans δεν έχει τις catchy ευκολίες ενός uptempo album, ενώ οι ντυλανικοί απόηχοι δύσκολα θα συγκινήσουν, ίσως, το μαζικό κοινό του 2021. Παρόλα αυτά αυτή η συνθετική και ενορχηστρωτική γοητεία μιας άλλης εποχής, η γέφυρα του “The Fool” που λες και βγήκε από τραγούδι της Janis Joplin, το υβρίδιο Joni Mitchell και Lorena McKennit στα φωνητικά του “The Hanged Man” -του γητευτικού ντουέτου με τον Moa Bones- είναι τα μυστικά όπλα που κάνουν τη διαφορά και δίνουν στον δίσκο τη μυστηριώδη, υπνωτιστική δύναμη που ήθελε να του μεταγγίσει η δημιουργός του. Αν προσθέσουμε και μερικά ακόμα highlights, όπως η ευφυής, τελετουργική δυναμική του “The Emperor” και η jazz – blues αυτοσχεδιαστική προσέγγιση του “The Tower”, τότε καταλήγουμε σε έναν δίσκο που σίγουρα αξίζει να ακούσει όποιος δεν διψάει μόνο για το επόμενο μεγάλο “μπαμ” αλλά κοντοστέκεται σε “ξεχασμένους” πλην διαχρονικούς καλλιτεχνικούς ψιθύρους που φέρνουν στο παρόν, με τον δικό τους τρόπο, ταξιδιάρικες και ελεύθερες μουσικές ψυχές, καβάλα σε κύκνους, μυθικά άλογα και όποιο άλλο φανταστικό πλάσμα βρουν εύκαιρο στην πλούσια φαντασία τους.
Άκου κι αυτό: Moa Bones – Spun (2015), Green Was Greener – Introspective (2021)
